Normalle , normal olmayanı ayırma

Herkesin olayları anlatma biçimi sanırım farklı benimse kendime özgü düşüncelerimi kendi bezediğim biçimde anlatmak yalnız, şahsi vurgulamalarla anlatmamaktır. Toplumlarda ailelerin yetiştirdiği ve bilge kişilikle bezendirdiği kişiler vardır, şimdi beni çocukluğumdan beri etkileyen şahsiyetin toplumun bir kısmının toplu alanlardaki tutum davranışlarıyla “hoş görüyü”devam anlamındaki düşüncelerini nakledeceğim. Görüntüler her ne kadar kişilerin arzu istekleri doğrultusunda olursa olsun, denir ya her nağmenin bir esi mutlak vardır. Kişilerin önündeki rehber edinilenler bunların sadece su yüzünde görünen yanlarıdır. Kişilerin birbirlerini de kabullenmesi işte bu yüzden astarı yüzünden pahalı olmakta. Zira her kişinin özellikleri diğerinden çok farklı olup anlama, sahiplenme, hoşgörü mekanizmasının farklı bulvarlarda şekillenmesidir.. Toplumun kişilikli diye vasıflandırdıklarında bile mutlak kendine hâkim olmayan hâkim duyguları bazende bulundukları veya sağlanan imkânlarla edinilen mevki imtiyazları onları kendi gözlerinde farklı kıldırma mekanizmasına esir etmiş olabilir.

Mutlak ki topluma lider veya yönetici olanların yönettikleri için yönetilenlerden farklı argümanları olmalı, olmazsa işte o, an as üs bilen la öğreten denetleyen farklı acayip durum oluşur. Yönetenlerin belli disiplin kararları yanında kararlılıkları, yöntemdeki aksayan cephenin açılan gediği dolduracak hazırda bekleyen onarım malzemesinin oluşuna yöneticinin işiyle iştigal ederken iş hâkimiyetinin asıl örneğini sunar, kendine saygıda kusur işlemez. Toplumumuzun her dal ve her mevzuda hakiminden caddede ki temizlik işçisine aradaki meslekli mesleksiz insanlar dahil kısaca toplumu meydana getiren bireylerin birey olma biçiminin öncelikli şartıdır. Nasihat eden kadar edilenin soy kuşağıyla da ilişkidir.. Kuralı tanıma, kuralı kullanma çarpılan sarsılmaz beldelerdeki durmak gibi .Söylenecek sözün olmadığı yerde adalet var diyorum… Siz ne dersiniz?