O gidince...

O gidince, yerine birini koyacaksın canım kardeşim...

İnsan değil misin? Yapacaksın!

Avutacaksın kendini, soranlara ; “alışkanlıktı sevmiyormuşum, böyle iyiyim” diyeceksin...

En kurnaz halinle, içindeki çocuğu kandırdığını sanacak, afacanı kendine güldüreceksin...

Olmadık bir gün, telefonun çalacak, arayanın sesini O’nunkine benzeteceksin...

Konuşamayacaksın bir süre O olmadığını anlayınca derin bir oh çekeceksin...

O gidince biri, O’nun gibi gülsün isteyeceksin canım kardeşim...

Gülmeyecek!

Ne yapsın? Ne bilsin?

İstese de beceremeyecek... Bilse, belki hiç gülmeyecek.

O gidince, O’na benzeyen birini mutlak bulacaksın canım kardeşim!

Yerine koyacaksın.

İnsan değil misin? Yapacaksın... İdare etmeyeceksin de nasıl ferahlayacaksın?

O gidince biri, O olsun isteyeceksin canım kardeşim...

Beraber söylediğiniz şarkıları bilsin, en sevdiğin çiçeği alsın getirsin isteyeceksin...

Ne şarkıları bilecek, bu mevsimde bir demet papatyayı nerden bulup getirecek?

Gülleri vazoya koyacaksın canım kardeşim, kurutacaksın, öylesine bir sabah evin papatya kokmasına şaşıracaksın...