O Gün, Bugün!

İnsan mutlu olmak için mi yaşar? Soru bu? Cevabı size bırakıyorum. Yaşamın amacı öznel olması gerekiyor. Benim kanım bu. Ancak asla kiraya verilmemesi gerekir. Ne aklın, ne hayallerin ne de tüm hayatınızın! Gerisi size kalmış. Evet. Bugün, o gün. Benim doğum günüm. Benim bu hayatta tek amacım var. O da her anımın daha güzel, her günümün daha iyi olması için çabalamak. Bu demek değil ki her an güleceğim. Hayır, yarın ağlayabilirim. Mutsuz da olabilirim. Fakat sağlığım ve gücüm elverdiğince en doğruyu, en güzeli yapmak zorundayım. Benim için en iyisi, sevdiklerim için en iyisi, insanlar için en iyisi neyse onu yapmak zorundayım. Hayatta hedefler son ana kadar kovalanması gereken bir kaçak. Bu kaçağın peşinde koşmak önemli olan, bana göre. Yakalamak kimin umrunda!


Herşeyi bildiğini sanan bir insandan daha aptal kim olabilir?
Kimse herşeyi bilemez.
Herşeyi bilmek mümkün olsaydı yaşamaya ne gerek vardı.

Öğrenmek, hergün yeni bir şeyler öğrenmek!
Bana göre en büyük hedef budur.

Tut ki öldün.Yalvardın, yakardın.

1 gün daha yaşaman için sana şans verildi.
O gün, bugün işte!
Her an, son anımız olabilir.
Her gün, son günümüz olabilir.
Her yaptığımız bir son, son davranışımız,son eylemimiz olabilir.
Her sözümüz, son sözümüz olabilir.
Ben yıllardır böyle yaşıyorum. Böyle yaşamaya çalışıyorum.
Bırakın tüm nefretleri, tüm küskünlükleri, tüm kırgınlıkları...
Yarın hiçbirimiz olmayabiliriz. Bugün tam zamanı.
Şu an senin hayatındır. Şu an bizim hayatımız.

''Yaş 35, yolun yarısı.'' diyen şairin bile 46 yaşında öldüğü dünyada yarının ne olacağını kim bilebilir?
Ben bugünümün sahibi, dünlerimin esiriyim.
Geçmiş bizim saklı gölgemiz zihinlerde.
Bugün ise Canlı yayındayız.

İnsan sevmek özümüz, insan olabilmek hedefimiz.

Ne mutlu insan olabilenlere!