Ödünç alıyorum sessiz harfleri

Kelimeler ne kadar fazla çıkarsa, o kadar anlatamıyorum anlatmak istediklerimi. Konuştukça herşey daha bir karmaşıklaşıyor. Cümlelerim ne kadar uzarsa o kadar uzaklaşıyor anlamından. Anlatmak istediğim şeylerden.. Kelimeler de yetersiz kalabiliyor. İçinizdekileri anlatmaya yetmiyor gücü. Hiç konuşmadan, susmak.. Karmaşıklığı örter diye düşünüyorum.
Bazen sessiz kalmak, çırpınmamak, ne olacağını kestirmemek.. Biraz soluklanmak kaldığım yerden devam etmeme yetecek belki de..

Konuşsam uzun uzun - dinler miydiniz -
Lambayı söndürmeyin, böylesi daha iyi
Sabahları yanan lambalar
Örter gündüzü bir yandan
Uysal, dikkatli bir göz gibi.
Konuşsam uzun uzun
Nar ağaçlarından, kıştan
Bir atlı arabadan, çukurunun önünde
Onca yaz artığını yığan.
Konuşsam, sussam, tekrar konuşsam
Bir evi, mavi çam tokmaklı kapıları
Dinlenir gibidir orda bir orman
Uykuya dalmış kuşları, sincapları.
Konuşsam dinler miydiniz
Kırık dökük aşkları - ne kaldı şimdi -
Dibe çöktüler bir bir
Yavaş yavaş ıslanan
Gereksiz eşyalar gibi.
Konuşsam dinler miyim kendimi
- Yağmur kuşu içini çekti çalıda -
Böyle daha çok şey var
Katılmak için anılara.
Konuşsam uzun uzun
Ölüm var, beklemekte pusuda.

(Edip Cansever)