Öğretmen

İnsan biraz eskiyince; söze hep 'eskiden' kelimesi ile başlıyor. Eskiden, böyleydi. Eskiden, biz bunu böyle yapmazdık. Ah nerde o eski bayramlar. Eskinin bereketi kalmadı. Şimdiki gençlerde saygı kalmamış. Biz eskiden, büyüklerimizin yanında ağzımızı açmazdık. Eskiden biz öğretmenimizi yolda görsek, elli metre öteden bile önümüzü ilikler, selam verirdik. Nerde o eski öğretmenler. Eskiden, öğretmenler mesai sonrası, simit, çekirdek satmazlardı. Pazarda tezgah açmaz, zabıtadan kaçmazlardı. Eskiden, toplumda öğretmenlerin saygın bir yeri vardı.
Eskiden, ATATÜRK demişti ki "Öğretmenler. Gelecek nesil, sizin eseriniz olacaktır." Eskiden, öğretmenler Atatürk'ü anlatırlardı. Saatler boyu. Yılmadan, bıkmadan anlatırlardı. Eskiden, biz 10 Kasımlarda ağlardık. Şimdi şarkı söylüyorlar. Eskiden, ' Öğretmenler Günü, ' diye bir gün yoktu. Biz her sabah öğretmenimize çiçek götürür, o gelmeden masasındaki vazosuna yerleştirir, sandalyesinin tozunu alırdık. Eskiden, biz öğretmenimizi çok severdik.

Size ne oldu öğretmenim? Size ne oldu? Sizi bu hallere düşüren zihniyeti ben biliyorum. Bize ATATÜRK'ü öğrettiniz diye böyle oldu. Bize ATATÜRK'ü sevdirdiniz diye böyle oldu. Siz, ATATÜRK' ü seviyorsunuz diye, sevmeyenler sizi bu hale düşürdü. Atatürkü unutturmak, için önce sizi unutturmaları gerektiğini düşündükleri için böyle oldu. Şimdi boşta gezen imamları öğretmen olarak okullara gönderiyorlarmış.

Öğretmenler gününüz kutlu olsun öğretmenim. Siz eskiden olduğu gibi her sabah ilk dersinizi ATATÜRK'e ayırın. O sizi kurtarır öğretmenin. O sizi kurtarır. O na güvenin öğretmenim.

Saygılarımla.