Öldürecek bu kıskançlık beni...

İçimde kıskançlığın o dayanılmaz ateşi yanıyor. Ne yapsam faydası yok...Halbuki ben kendimi pek de kıskanç olarak kabul etmezdim.

Başkalarının başarılarını hep takdir ederim, kendimde o işi yapabilecek maharet görüyorsam yarışırım ama kim iyi ise onun kazanması konusunda hep adil olmuşumdur...işte bu yüzden başarıyı da pek kıskanmam.

Ama baktım ki şimdi, o kadar güzel yazı yazan, harfleri adeta dans ettiren yazar dostlarımızı okudukça, içimi derin bir kıskançlık kaplıyor. Onlar gibi olmak veya en azından yazarlar sınıfına girecek kadar...başarılı yazılar yazmak için ne yapacağımı şaşırmış durumdayım.

Acaba çok mu kafayı taktım bu işe? Ama elimde değil iyi bir yazar olmak istiyorum,hikayeler ve hatta ( lütfen gülmeyiniz ) roman denemesi bile yapmak istiyorum. Hayaller bile kuruyorum...ömrümün sonbaharında bir roman yazmışım ve kitabım en az 5. baskı yapmış:))

İçimden bir ses " denesen ne kaybedersin?" diyor, öbür ses ise " ooo sen daha yazar bile olamadın, bir de roman yazacakmış hahahaha" diye gülüyor.

Şimdi bazı dostlar çıkabilir diyebilir ki,hadi yazdın onu bastırmak kolay mı? hadi bastırdın satmak kolay mı?

Keşke doğuştan yazar olabilseydim,zira yazma ve kurgulama işinin derin bir sanat olduğuna inanıyorm.Hele kelimeleri yan yana getirerek şahaserler ortaya çıkaranlara hem gıpta ediyorum hem de çok kıskanıyorum.

Bu yakıcı duygulardan kurtulmam lazım,onun için deneyeceğim...ne yapabileceğimi göreceğim. Beceremezsem en azından becerenlere saygı duyar kıskanmaktan da vazgeçerim sanırım.

Bana güzel yazı yazma konusunda, içime kıskançlık ateşe düşürenlere teşekkür ediyorum. Sevgilerimi göderiyorum...