Ömrüm...

Hayat bu işte. İnsana hiç yaşamadığı şeyleri yaşatıyor. Ben de çok şey yaşadım mesela sana ÖMRÜM demiştim ben. 

Peki ya sen ÖMRÜM,  

Sen hiç kendini unuttun mu? 

Sen hiç kendinden önce başkasını düşündün mü? 

Sen hiç hayatındaki en önemli yere birisini koydun mu? 

Sen hiç hayatını başkasına odakladın mı? 

Sen hiç çalışırken, uyurken, uyanıkken sevdiğini düşündün mü? 

Düşünmedin mi? 

Peki ya sen ÖMRÜM,  

Sen hiç bulutların üstünde martılara selam verirken biranda yere çakıldın mı? 

Sen hiç aptal yerine konduğunu düşündün mü? 

Sen hiç sabahlara kadar oturup düşündün mü? 

Senin hiç için acıdı mı? 

Senin hiç yutkunamadığın oldu mu? 

Sen hiç dostlarına rahat bırakın beni defol git hayatımdan diyecek hale geldin mi? 

Sen hiç yaşamın boyunca eşitliği savunmuş, sınıf ayrımcılığına karşı çıkmışken KÜLTÜR FARKI denen olguyla en acı şekilde tanıştın mı? 

Sen hiç küçümsendiğini düşündün mü? 

Sen hiç tükendin mi, herkesi herşeyi terk etmek istedin mi? 

Senin hiç hayallerin yıkıldı mı be?! Yıkılmadı mı? 

Eğer bana sorarsan ÖMRÜM ben hepsini yaptım hepsini yaşadım. 

Ama sana bişey söyleyeyim mi ÖMRÜM? Artık Taksimi sevmiyorum. Ankara'ya gitmeyi de istemiyorum artık. Ama vazgeçmediklerim de var. Mesela Örümcek Adam hala benim çocukluktan beri kahramanım olmaya devam ediyor. 

Mesela Beşiktaş hala benim ilk sevdam hayat damarım. Çünkü o benim Beşiktaşkım. Ve bu sevdalar sana olan sevdamdan büyük, senin bana olan sevdandan çook çook büyük. 

Neyse ÖMRÜM yukarıda da dedim ya hayat ilkler yaşatıyor insana sürekli. Bunlar da benim ilklerim olur. Hani arkadaşımsın ya şimdi merak etme bişeyim yok rahatım ben sadece parmağım kanadı acık suyun altına tuttum gitti bitti.