Ona güvenme, buna güvenme kime güveneceksin?

Güven en büyük bunalımımız.

Kimse kimseye güvenmiyor.

İnsanlar minik bir güvensizlikle karşılaşmış olsalar bile hemen genelliyorlar.

Sen sen ol babana bile güvenme!

Bir şiirimde, güvenimi yemiş çocukluğum, demiştim.

Karlar mı yağdı güvendiğim dağlara, diyor bir şarkı sözü.

Güvenmek kolay ve iyi yaşamanın en önemli yoludur.

Gel gör ki, güvenmek kavramını önemsemiyoruz hiç.

İnsan olmanın en önemli koşullarından biri olan güven bize uğramıyor!

O yüzden babana, anana, karına, kızına, oğluna, arkadaşına, dostuna bile güvenmiyor insanlar.

Siyasetçiye, hukuka, adalete, polise, askere, hatta belki devlete bile güvenmiyoruz.

Bu işin sonu nereye varır peki?

Şüpheye!

Herkes şüphe içinde.

Konuşurken, gelirken, giderken, alışveriş ederken, hatta düşünürken bile güven eksikliğini duyan insanın bu dünyada yaşaması kolay olur mu?

Siz yanıtlayın!