Önsöz

 1. GİRİŞ

Bu da girişi olsun madem;

Her bir zaman ayrı güzellik taşıyor. Çocukluk, gençlik, yaşlılık… kimi zaman gözyaşları içinde kaybolurken kimi zaman güneşin yağmur damlasına vurduğundaki ışık gibi apaydın. Her şeye rağmen hayat tüm renkleriyle güzel  hani hep Polyanna olmak deriz ya, bence Polyanna olmak kötü; neden her şeyi tozpembe göreyim ki içinde siyah, beyaz,  gri , kırmızı, turuncu olmadıktan sonra hayat tozpembe ne derece güzel olur.

İşte bu kitap yaşadığım tüm renkleri kapsıyor içine bazen siyah bazen gri bazen alacalı bazense güneş ışığı gibi sapsarı sıcacık. Eskiden olsa hayatın içinde akıp giderdim ama öğrendiğim şeyler bana şunu gösterdi ‘neden hayat içinde akıp gidiyorsun ki? Bırak hayat senin içinde aksın.’ Bunu anladığım günden beri yaşadığımı hissediyorum. Bilmiyorum ne dersiniz ama ben bu kitabi işte sizlere içimi göstermek için yazdım. Kimi zaman abartılı bulabilirsiniz hatta bir kenara fırlatıp atabilirsiniz de hiçbir şey diyemem ama olsun yazdım işte. Bence oldu mu…Oldu derim size… umarım sizler de olmuş dersiniz. Not: Bu benim ilk yazım idare edin artık ;-)

Konu ile ilgisi yok ama hayat deyince aklıma geldi, dün bir arabada görmüştüm aşağıdaki sözü, arkadaş yamulmuş galiba. Gülme, topuklarına sıkarım

‘’Hep hayır dedi bana hayat; ben de hayırlısı dedim hayata inat’’.

Zamanın her zaman güzeldir, insan hep dursun istese de. İnsanoğlu bu ya, bazen henüz çimlenmiş bir tohum olmak ister tıpkı fırından yeni çıkmış dumanı tüten bir ekmek gibi;  bazen de dalında salıncak kurulmuş yaşlı bir çınar, içi oyulmuş.