Oysa hatırlamak O kadar da kötü değilmiş, sandığım gibi.

Durduğum yerden geriye baktığımda gördüklerimin, yaşayan sanki bir başkasıymışçasına uzak gelmesi doğal olmalı.

Ben baktığımda ise başkası gibi gelmemesine seviniyorum. 

Hatırlamak insanlığa verilmiş en güzel yetenek.

Düşün bir hatırlayamadığımızı.

Ne güzel anılar kalırdı elimizde ne de kötüleri...

Kötüleri hatırlamanın nesi güzel olabilir ki deseler, sadece şu soruyu sorardım:

Öğrendiğimiz hiç bir şey aklımızda kalmasaydı üniversitede geçirilmiş yılların bir anlamı olur muydu?

Geriye dönüp bakmak bir filmi yeniden izlemek gibi, her seferinde yeni bir ayrıntıyı keşfettim, yeni bir şey öğrendim.

En eskilerine gittim mesela.

Karşıma küçük bir kız çıktı.