Oyun değilmiş aslında!

HANİ ÇOCUKLUĞUMUZDA, ŞANS, TALİH, KADER, KISMET... 5 kuruşa.. DİYE BİR OYUN VARDI.

Elimizde, dibi tükenmez kalemin kapağı ile desteklenmiş; mini minnacık kalemlerle, O yaldızlı kağıtları kazımaya çalışırdık ya!
Oyun değilmiş aslında...
Tükenmez kalem de tükenirmiş!
''Canım...'' Dediklerin de gidermiş!
Hem de bir çırpıda!
Oyun değilmiş aslında!
Yaldızlı kağıtların altında gizlenen vefasızlıkmış!
Boş verişler, vaz geçişler!
Aldanışlar...
Bir elin tersiyle, ansızın vurulan tokatlar!
Gözlerden acımasızca süzülen yaşlar!
Oyun değilmiş aslında!
Biz anlamamışız, çocukluk hayallerimizin arasında!
Ya da sonsuz sevgi deryasında!
Aşkı, doğruluğu, dürüstlüğü ararken, o yaldızlı kağıtların ardında!
Çekilen çilelerin devamıymış da!
Çoktan tükenmiş, her olgu...
Çoktan yitmiş!
Oyun içinde oyunmuş da!
Biz anlamamışız!
Beş kuruşluk bile değerimiz yokmuş aslında!

Ay Şen...