özlem şiiri

Dışarıda yağan taze yağmurlar kadar doğal

Ve…

Bir serçe kadar masum olan,

O küçücük yüreğine tutuldum senin…

Söyleyemedim hiçbir zaman…

Herkese olduğu gibi

Sana da derdimi çoğu zaman.

O kadar çok şeyle baş etti de

Bir senin hasretinle baş edemedi yorgun yüreğim.

Yalnızlık rıhtımına yanaşmış,

O büyük gemilerden yalnızca biriyim.

İşte ben…

Yani senin fakir şairin.

Hasretini içimde gizlemekteyim…

Yüzünü yağan gökyüzüyle birleştirmekteyim…

Gizli bir günah gibi kaçtım kendimden hep…

Sanki cüzzamlı insanlar gibiydim.

Neydi beni sana böyle yandıran bilemedim…

Çok düşündüm Allahın bu büyük kudretini,

Ama çözemedim aklımdan geçenleri.

Sessizlik ağır basıyor yokluğunda.

Oysa ben böyle olacağını düşünemedim…

Hasretinle yandığım

Bu zifiri karanlıktaki geceleri

Dile getiremedim

Usta şairler kadar…

O kadar yanıyor ki içim hasretinle

Yağan şu yağmur bile söndüremiyor

Bendeki seni…

Ey benim nazlı yarim

Duy beni…

Çok özledim seni.

Hasretine döktüğüm prangalar bile

Durduramadı içimdeki özlemi.

Benim yazdığım şiirlerle var olan kadınım

Ne olur duy yüreğimden geçenleri…

Oku sana yazdığım bu özlem şiirini

Oku da anla seni ne çok sevdiğimi….

Yücel