Pişmanlık

En çok nelerden pişman oluruz hiç düşündünüz mü? Herkes eşit mi pişmanlık duyar? Herkesin beyni eşit midir savunma ve teselli konusunda? Herkes bir şeye benzetecek olsa pişmanlığı aynı tanımı mı yapar, ya da pişmanlık duymadan yaşanan hayat nasıl olur?

Bugün pişmanlıklara taktım oltamı, kalbimi, hatıralarımı yokladım...
En garip tespitim şu oldu; yaş ilerledikçe, herkesi herşeyi daha çok anladıkça kendinizi de anlıyorsunuz bir şekilde...

Düne kadar pişman olduklarınız, neden ve sonuçlarla daha olağan geliyor. Koşulları düşünüyorsunuz, İradeniz dışında gelişen , kiminin adına kader kiminin rastlantı, kiminin ilahi adalet dediği şeyleri daha bir anlar oluyorsunuz. Oysa kader düne kadar sizin ellerinizde bir oyuncaktı!

En yüksek dağlar aşılır, en derin okyanuslar geçilir, karlı zirvelere bayrak dikilir, koca dünya fethedilir, bütün dünya bir
gecede değişirdi. Ufukta bol yıldızlı, huzurlu geceler , aydınlık günler vardı...
O yıllar da, zaferler büyük olduğu kadar, yenilgilerde büyük olurdu... Ters gidince düzen Koca dünya br gece de yıkılır, yollar kapanır , paldır küldür zirveden yuvarlanılır dı...

Şimdi anlıyorsunuz, her şeyin bir sebebi olduğunu...
kaybedilen paranın kazanılabileceğini, kazanılmasa bile hayatın sonu olmadığını. Dostların hata yapabildiğini, insanların hatasız yaşamalarının mümkün olmadığını. Ayrılıkların kavuşmak kadar normal olduğunu, İçten bir özürün, yürekten bir dokunuşun mucizevi gücünü, senin benim hissetiklerimi herkesin hissedebileceğini, evet anlıyorsun. Anlıyor ve daha az pişman oluyorsun...

Eğer zamanla hayata karşı iç teselliniz artıyorsa, herkese anlayışla bakıyorsa gözleriniz, üstelik bir de daha az hata yapıyorsanız , üzgünüm bilin ki artık yaşlanıyorsunuz...