Piyano piyano bacaksız

Geçmişten bu güne gramofonumuz hiç olmadı. Eskiden gittiğim bir çok evde vardı ama bizim evde yoktu. Aileme gramafon hayranlığımdan hiç bahsetmedim. Babam bendeki bu tutkuyu bilseydi kesin alırdı.

Büyüleyici bir alet. Plaklar cızırtılı sesler başka bir aleme yolculuk gibi. Plaklar çizilmesin diye gösterilen itina da cabası. Öyle bir aletin tozunu almak bile güzeldir.

TSM dinlemenin zevki bir başka güzel. Sözler nakış nakış işlenmiş. Şarkı sözlerinin ticarete dönüşmediği sanat adına yapıldığı dönemler. Gerçek sanatçılar söyledikleri o güzelim şarkıları çocuğu gibi sahiplenirdi.

Makber şarkısını dinlemenin keyfi başka hangi şarkıda var. Dede Efendi’den şarkılar.

Çok yazık. Geçmişten günümüze gelen bu şarkıları sürekli gündemde tutamıyoruz. Neyseki bu işin ehli kişiler şarkıları sahiplendiler de şarkılar yok olup gitmedi.

Piyano da bana tek kişilik orkestra gibi gelir hep. Zengin çocuklarının kocaman evlerini süsleyen bir aksesuar.

Bu fakir edebiyatı değil. Fakir olmadığımız gibi durumumuz çok iyiydi ama babam insanların çok zor koşullarda yaşadığını israftan kaçınmamız gerektiğini öğütlerdi hep.

Her çocuk gibi flüt çaldım mandolin çaldım gitar çaldım hatta ilkokulda bir devlet okulunda bundan yıllar evvel piyano vardı. Bununla ilgili kötü bir anım var.

Piyano öğretmenimiz erkekti ve bazı kızları taciz ettiği ortaya çıkmıştı. İşin saçma tarafı da piyano bodrum kattaydı. Müzik dersini bodrum katta yapıyorduk. Her zaman karanlık ve soğuktu.

Çocuktum konu gündeme nasıl gelmişti hatırlamıyorum ama bütün öğretmenler müdür odasında toplanmıştı ve tüm kız öğrenciler sorgulanıyor bilgi alınmaya çalışılıyordu. O zaman anlayamadığım garip sorular sormuşlardı peşpeşe. Bazı kızların ağladığını hatırlıyorum. Kötü bir şeyler oluyordu ama nedenini anlayamayacak kadar küçüktüm. Piyano öğretmeninin görevden alındığını hatırlıyorum.

Çocuklarımızı koruyalım sahip çıkalım. Onların minicik bedenlerine yüreklerine kimsenin dokunmansa zarar vermesine izin vermeyelim.