Rolünü Abartmak Rahatsız Edici

Bilmem hangi oyuncunun ağlaması içime dert olur diye dizi seyredemiyorum ya!

Tamam, başarılısınız ama lütfen oyunculuğu fazla abartmayın. Başarının sonu yoktur düşüncesi yanlış, başarının sonu vardır, daha ötesi başarısızlık.

Oyuncular dizi piyasasında tutunabilmek için harikalar yaratıyorlar ama bizde ekran karşısında ölüp ölüp diriliyoruz.

Dizi ya da film tutulsun diye yapımcı atıyorum en iyi ağlayanı seçmek zorunda; ama en iyi ağlayan bizi öldürüyor; babam öldü ben böyle ağlamadım valla!

Dizi ya da film gerçeğin ötesine geçtiği zaman yapmacık oluyor, yönetmenler bunu biliyor mu? İki damla gözyaşı hatta hiç ağlamasın, o anki duyguyu bize versin yeter; iki göz iki çeşme film mi seyredilirmiş ya.

Bu başarı değil ki duygu sömürüsü… Adam bir kızıyor bir kızıyor ki ekrandan çıkıp dövecek diye irkiliyorsun, boğa güreşinden mi getiriyorsunuz oyuncuları!

Bize film olsun, abartıdan reyting olmaz; ben öyle filmlere dizilere iyi demiyorum.

Bu işten anlamayanlar oyuncuların abartılı oyunlarına yapmacık derler, hayır, gerçek; keşke yapmacık olsa rol yapıyor dersin, bir an filmi unutup çok fena oluyor insan.

Valla sizi bilmiyorum ama ben rahat seyredemiyorum.

Böyle sanat olmaz, bana hayatı anlat, abartmadan olduğu gibi. Gerçeklik duygusu versin yeter. Rol kesmenin sonu yok ki.