Ruhsatsız çiçekler 1

Kötü rüyalarını yıkadıkça çiçekler
Hepsi kendi renginden özgürlük içecekler
Doğudan kalkan rüzgâr medeniyet emerdi
Sözlerin meleğini aktarırken uzağa
Batı u(t)yansın diye göğe sesler gömerdi
Kılavuzluk ederdi akıla ve ayağa
Aktarırken uzağa sözlerin meleğini
Giydirdi çiçeklere ipekten yeleğini
Harika manzaralar kapılmasın tuzağa
Saçını yolar çiçek rengine zül kattıkça
Batıdan gelir ölüm biz eli uzattıkça

Zarafet ve sevgiyle örüldükçe ipimiz
Öfkeli gözümüzü söndürüp aya indik
Barışa övgüleri anlattıkça hepimiz
Kanaatkâr günlerin ışığıyla yetindik
Söndürüp aya indik öfkeli gözümüzü
Sinsi nifak unsuru bozmasın özümüzü
En zor günlerde bile bol bol şükür edindik
Gıdasız kalır çiçek, nefesini tutmasın
Pınar arayan çölüm vahayı kurutmasın

Îman dolu ışıklar seherde parlayınca
Doğaya kıyafetler giydirmeyi beklerim
Sevincim ağırlaşır kuşlar neşe yayınca
Günlerin yağmurunu öper gözbebeklerim
Giydirmeyi beklerim doğaya kıyafetler
Yeryüzünde çoğalır şölen ve ziyafetler
Şarkıma izin yoksa derde dertler eklerim
Üzersen solar çiçek, yara almasın dibi
Yağmur arzular gülüm, susamış yazlar gibi

Soğuktan öksürdükçe tohum saldık göklere
İçimizde ağrılar, hep derinden derinden
Yasaklar büyüdükçe sükûn dolan köklere
Ruhsat gelmezse eğer ölmez mi kederinden
Hep derinden derinden içimizde ağrılar
İnsanlığın korosu, hürriyete çağrılar
Lâle kendi dilinden, sümbül kendi yerinden
Sohbete dalar çiçek, unutulacak dünler
Bitmedi tahammülüm, gelecek güzel günler

Gencecik kelebekler doğanın renk tahtında
Güzellik elbisesi... Sen ne muhteşem farksın!
Hıyanet örgütünün üyesi bedbahtın da
Kararmış yaprakları dalından yere sarksın
Sen ne muhteşem farksın! Güzellik elbisesi...
Ruhsatsız çiçeklerin kendi dilinden sesi
Ebedîyete kadar sürecek olan çarksın
Kokular salar çiçek, umut asla yitmedi
S/es yapacak virgülüm, sözüm daha bitmedi

Hayat denilen sudan az kaldı almamıza
Vakit demini buldu, toprak kendi neminde
Şefkat engel olacak artık daralmamıza
Misk üreten vatanım verimli döneminde
Toprak kendi neminde, vakit demini buldu
Bizi ayıran yasa p(m)aşa mamulü çuldu
Her bir tanem bir dünya, kâinat öneminde
Müziği çalar çiçek, doyar genişler eni
Yangın kapatan külüm dosta verir güveni

Gömülmüş gerçekleri çıkardı birçok kazı
Asırlık gafletimiz yığılıydı etrafta
Yapraklardan el yapıp kaldıralım enkazı
İnsanlığa saygımız izlenecek arafta
Yığılıydı etrafta asırlık gafletimiz
Birlik sözleri olsun gençlere iletimiz
Selâmın kardeşliği okunsun her tarafta
Müjdeyi bulur çiçek, tevhidle okur çağı
Nurla beleyen tülüm üryan doğan toprağı

Görüntü yanıltmasın, öze barış ekelim
Zengini zengin eden savaş tezi kalmasın
Aynı toprağı sevip farklı zılgıt çekelim
Anlaşma umudumuz bir fantezi kalmasın
Savaş tezi kalmasın zengini zengin eden
Toprak yuttu Karun'u, dönmez yerine giden
İçimizdeki köyde kurşun izi kalmasın
Ruhsatı alır çiçek, giyer rengârenk ceket
Bitsin artık bu zulüm, önemli mi etiket
2012
Müjgân Akyüz/MAJ