rüya... (desem rüya değil)

İçimde garip bir heyecan… Son kez aynaya bakıyorum okula gitmek için evden çıkmadan önce. Aynadaki yansımamı beğeniyorum. Kırmızı rujla gülümsemenin daha keyifli olduğunu fark ediyorum. Kapıyı kitlerken anahtarlığıma bakıyorum. Ne kadar zevkli bir kardeşim var. Yol bir anda bitiveriyor ve okuldayım. Yukarı çıkıyorum yine kafam karışık, büyük kağıtlar, renkli kalemler, bilgisayar ekranı… Hayat zor diyorum. Biri giriyor kapıdan özlediğimi fark ediyorum. Muhabbetini… Sabah ki heyecan yeniden beliriyor.

Dilim lal oluyor, beynim çalışmıyor, gözlerim kör desem diil görüyor desem yalan, ne nefes var ne nabız. bir kalbim atıyor sanki. Dinliyorum sadece, fark ediyorum onun özlemini de. Sonra... puff kayboluveriyor . Ama bilİyorum geri gelecek çünkü bi parçasını bende unutmuş. Hala heyecanlıyım hala donuk. Akşam olmuş farkında olmadan. Eve gelmişiz. Arkadaşım hava kararmış diyor. Ben bakıyorum pespembe. Midem de bir boşluk. Öle yemekle dolacak türden değil. Kelebekler yer etmiş almıyor hiç bişeyi yanına. Sonra fark ediyorum bütün dengemi bozan onun bende unuttuğu şey. Çıkıyorum evden illa geri vereceğim. Bi gün daha durursa öleceğim sanıyorum. Ve birlikteyiz. Hemen gidemiyorum yanından. Büyük ve kalabalık bir mekan. Ama biz iki kişiyiz. Dünyada pembeden başka renk yok sanki çok ilginç. Etrafıma bakıyorum insanlardan yüksekteyiz. Düşmekten korkuyorum o an sımsıkı sarılıyorum. Sonra aklıma geliyor emaneti. Al diyorum ben de kalmış. Çok da razı diil olacakları bildiğinden mi nedir. Alıyor isteksiz. Elimden kayıp giden o şey kalbimde büyük bir boşluk açıyor. Ayaklarım zemine basıyor, bakıyorum sabah olmuş gökyüzü masmavi.uyanıyorum Evdeyim…

Herkes uyanmış, kahvaltı hazır. Ben deli gibi açım. Kahkahaların bolluğundan fırsat bulup rüyamı anlatıyorum. Kim demiş rüyalar saniyeler sürer diye. Ben rüyayı 24 saat görüyorum diyorum..gülüyoruz. Snra arkdaşım kapıyı açıyor anahtarlığını dışarıda unutmuşsun diyor. Masaya koyuyor, anahtarlığa bakıyorum. Pembe… Gülümsüyorum : )