Ruzname-2

Sessizliğin bombardımanı altında yerle yeksan olan bir kalbin içinde sıkıştım çıkamıyorum. Bu fani dünya savaşında tek bir cephem kaldı herşeye herkese rağmen hala direnmeye çalışıyorum, lakin ne uğruna kim uğruna? Bu kalbin içine sıkışan ruhum her gün sessizliğin bombardımanı yetmezmiş gibi birde "o"nun saldırıları ile uğraşıyor. Sevmek kolay iş de sevilmek zor be sevilmek çok zor...

Dert vardır elbet dertten büyük cümle kainatta tek dert bende değil bilirim, Lakin beni bendeki dert acıtıyor yoruyor zorluyor. Ne gitmek çözüm ne kalmak ne ölmek savaş üstüne savaş açıyor her doğan güneşte hayat bana elimde kalan son cephemde varımı yoğumu ortaya koydum "o" na sensin dedim senin için dedim. Sanırım ben o kadar "o" oldum ki artık onsuz bir hiç olduğu mu "o" da biliyor ve benim için çabalamaya ihtiyaç duymuyor. 

Tüm bu çetin şartlar altında her gün verdiğim varlık ve yokluk mücadelesinde sanırım savaşanda benim kazanan da kaybeden de ben, yani her halükarda yalnızım ve yalnız olacağım. Peki o zaman bu savaş bu inat neden ? ...