Saat Kulesi'nin gözyaşları...

Dün Konak Meydanı'ndaydım. Önünden geçerken durdum. Etrafı yine cıvıl cıvıldı. Çocuklar, güvercinler, yem atanlar, hatıra fotoğrafı çektirenler... İzmir'in simgesi, tarihi saat kulesine baktım, hüzünlüydü. Çevresindeki coşkuya karşın hüzünlü ve kırgındı. Çünkü yıllardır taşıdığı tacı elinden alınıvermişti. Çevredeki kimse onu çektiği acının farkında değildi. İşe yaramaz bir kağıt gibi buruşturulup çöp kutusuna atılmıştı. Küçücük bir nazar boncuğu uğruna bir kenara itilmişti. Dikkatlice baktım, üzerindeki saat bile yelkovanı döndürürken isteksizdi. Her an duracakmış gibi yavaş ilerliyordu.

İzmir denince akla o gelirdi. Filmlerde, tanıtımlarda konu İzmir olunca iki yanına aldığı palmiyeleriyle saat kulesi boy gösterilirdi.

Ne yazık ki İzmir bundan böyle onunla anılmayacak. Güzel İzmir'in tanıtımlarında artık saat kulesi olmayacak.

Haksız da sayılmazdı. Saat kulesi gibi İzmir'in sembolü olabilecek onlarca eser varken bir nazar boncuğuna tercih edilmek anlaşılır gibi değildi. O ne öyle? Kocaman bir nazar boncuğu ve kargacık burgacık bir İzmir yazısı. O yazıyı beş yaşındaki çocuklar bile yazar!

Ama olan oldu artık, İzmir'in büyükleri karar verdi: Bundan böyle İzmir'in her türlü tanıtımında nazar boncuklu sembol kullanılacak. Böylece İzmir markalaşmış olacak! Aslında böylece İzmir nazar boncuğuna sahip çıkmış oluyor. Kemalpaşa'ya bağlı Nazarköy ile Menderes Görece köyünde yıllardır nazar boncuğu imalatı yapılıyor. Buralarda yapılan boncuklar ülkemizde olduğu kadar yurt dışından gelen turistlerin de ilgisini çekiyor.

Bütün bunlar elbette güzel ama bir nazar boncuğu İzmir'i tanıtmaya yeter mi?

Nazar boncuğu Saat Kulesi'nin rakibi olabilir mi?

Ah İzmir'in sembolü tarihi Saat Kulesi!

Ah depremlerde bile ayakta kalmak için direnen ve İzmir'in orta yerinde dimdik duran Saat Kulesi!

Sen de değişen insanlara, değişen anlayışa ve zamana yenik düştün.

Ne olur üzülme ve sil gözyaşlarını. Benim yegane sembolüm sensin ve öyle de kalacaksın!