Sabaha karşı

Deniz yakamozları içiyordu kana kana

Korkudan benzi solmuştu yıldızların

Vakit sabaha uzanıyorken

Kıyılar dövünüyordu buz gibi tokatlarla

Ve dudaklarda bir içimlik sigara

Başı dumanlı bir adam

Volta atıyor sahil boyunda

Tutunmaya çalıştığı hayatın son kıyısında

‘Dert anlatmak için çırpınmayacağım artık’ diyor

‘Sabahlara kadar uykusuz da kalmayacağım’

‘Sigarayı da bırakacağım haberin olsun’

‘Bir daha ağzıma tek yudum koymayacağım’

‘Zaten oraya buraya sıkıştırılmış teselliler de kalmadı’

‘Ha dediğin zaman bulunacak bahaneler de’

‘Lüzumlu lüzumsuz harcanmış nefesler’

‘Lüzumlu lüzumsuz harcanmış kelimeler’

‘Hâlbuki şimdi ne kadar gerekliler!’