Sabahın köründe sensizlik

Saat sabahın beşi

Gün doğmamış hasretimin üstüne daha

Belki birazdan uykuya yenilirim istemeden

Güneş tepemdeyken, sıcakla birlikte uyanmak, yanımda sen yokken

Ama sensizliğe değil öfkem

Seviyorum ölesiye deyip de

Hala nefes alıyor olman bir yerlerde

Sensiz olamam deyip de

Bir yerlerde olman bensiz

Sensiz yaşayamam diye yalan söyleyişin

Bu yalana değer miydi böyle gidişin

Ve bensiz bir sen

Sensiz bir ben,

Biz artık ne işe yararız?

Nefes alıyor olmamız mı artık yaşadığımızın kanıtı

Sen, nefesinin sıcaklığını hissedecek başka bir yüzle yan yana

Ben bu kışta, yüzümü kapamışım dondurucu soğuğa

Gün sensiz de geçiyor burada

Ben seni unutabilmeyi denemişim ama gün gene geçmiş

Daha ne günler geçer

Bir yaz gelir ısıtır gene

Bir kış yine sensiz biter

Ben seni unutamamanın zevkini

Yanımdaymışın gibi hissederken

Belki yeni bir aşk çıkar gelir

Sonra gene çeker gider

Elde gene bir sensizlik kalır

Geriye ben kalır mıyım bilemem.