Bir kuş, bir yaprak ve Eylül

Yolun ortasında bir kuş
Beyazı, kanatlarının kenarında sadece
Gerisi kapkara kömür gibi, kömürden de kara belki de
Kısa gagasıyla deşerken yapraklarla kaplı toprağı
Bir minik solucan, bir larva öbeği ya da
Toprağı mesken edinmiş bir böcek
Gagasına eliyle konmuş gibi gelecek
Ürkekliği belli ki acelesinden
Çünkü solucana ve böceğe kabus
Atmaca ve kartala ise yem
Dikkat etmezse
Ömrü o dakika sona eriverecek
Ama yapraklarla hep dost
Yuvasını gizleyen, yağmurdan koruyan
Sert rüzgarları hafifleten onlar
Şimdi nedense yerlerde hepsi
Kimisi bir öbeğin üstünde
Kimisi bir taşın altında gizli
Ama hepsi rüzgarın esiri
Ama bazen bu yapraklar
Kapladı mı toprağı bir uçtan bir uca
Ulaşmak zorlaşıyor ne böceğe ne solucana
İşte gene bir ses etraftan
Ürperti ve korku sarıyor gagadan pençeye
Ölüm havadan gelmezse gelir topraktan
Özgürlüğünü kanatlarına borçlu
Hayatta kalışını da
Kah burada, toprağın üstünde
Kah şurada incecik bir dalda tünemiş
Yükseklik korkusu yok
Yükseklerdeki düşmanları tek korkusu
Dalında eğreti duran bir yaprak
Kopup savruluyor rüzgarla
Uçuyor mu desek
Düşüyor mu yoksa
Uçmak yaprak için o kadar kolay olmasa gerek
Yaprak bazen yükseliyor ani bir rüzgarla
Ama yine de yaklaşıyor yere usulca
Bu yaprak diye düşünüyor yere çarptı çarpacak
Çırpabilse keşke olmayan kanatlarını
Şöyle gökyüzüne doğru uçsa gitse
Aylardır tutunduğu ağacı bir de tepeden görse
Nafile feryatlar, bu yaprak da kendini yerde bulacak
Diğerleri gibi o da bir yığının ferdi olacak
Sonra Eylül bitecek
Çünkü Eylül hep erken biter
Bir nefes kadar kısa
Bir adım yol kadar
Sonra, yağmur, sonra kar ve kış
Yaprak toprağa karışırken
Kuşlar uçup gidecek.
Kuşlar Güneyde
Yaprak çürümüş
Eylül mazide
Sonra bir ilkbahar sabahı
Yolun ortasında bir kuş
Karası kanatlarının kenarında sadece
Gerisi bembeyaz kar gibi, kardan da beyaz belki de
Sonra biz Eylül'lü göreceğiz
Ellinci yaşımızda Ellinci Eylül'ü
Sanki ilk Eylül'ümüz gibi seveceğiz
Yaprağa bir tek
Kuşa bir kaç
Bana bir çok Eylül az gelecek.
Eğer şanslıysak Ekim'i görmeden öleceğiz.