Sadakat başlarsa özgürlük biter

İçerideyiz. Bir kafesin içerisinde. Özgür olduğumuzu sandıkça tutsaklaşıyoruz. Suçlusu sadakat. Sadakati yaşıyoruz. Aşk dışında biryerde yaşatmamak gerek aslında onu. Ama yaşıyoruz. Yaşatıyoruz.

İçerideyiz. Sadakat kafatasımızın içinde. O kadar içindeki kafatasçı yapıyor bizi. Biz çıkmak istemedikçe daha çok tutsak oluyoruz hergün.

İçerideyiz. Önder, ata, şeyh, şıh içimizde. Koparıp atamıyoruz. Sıkı sıkıya bağlanıyoruz onlara. İtaat ediyoruz. Ne isterlerse vermeye hazırız. Canımızı bile.

İçerideyiz. Emirlerin yarattığı bir dünyanın içinde. Başparmaklarıyla işaret ettiklerinde düşünmeden yapmaya mahkumuz. Ölmeye hazırız mesela. Vatan millet sakarya.

İçerdeyiz. Oy verdiğimiz bıyıklılar üzerimizde. Yüksekte keyifleri yerlerindeyken nefes alamadan anlamaya çalışıyoruz hayatı. Sırtımızdan atamıyoruz hiçbirini. Korkuyoruz.

Özgürüz dediğimizde özgür değiliz aslında. Özgür olmak ayağının altındaki toprağın kayıp gitmeyeceğinin teminatı değil sadece. Özgür olmak tek başına olmak. Kimseye bağlanmadan tutsak olmadan yaşamak. Birey olduğunu hatırlamak mesela. Güvenmek, çok şeyi düşünebilmek. Sadakati kovup hayatı çağırmak. Özgürleştikçe diğerlerinin özgürleşmesini istemek.

Sadakati dolu dolu bir aşkın içine tutsak edip hayatı özgür bırakmak.