Sadece O

Şimdi gider o

Dinlemez de kimseyi

Kıyıdan kıyıya vurur

Çarparak büyür o

Rengi mavi

Ama gökyüzünün yansıması o

Kendi, içtiğiniz su kadar berrak

Onu bulmaya çalışamayacağınız kadar görünmez o

İyi ya da kötü bilemezsiniz

Çünkü konuşamaz o

Elinizi tuttuğu sürece sıcaktır eliniz

Bırakırsa eğer üşürsünüz.

Dostu güneş gülerse ona

O da güler size

En sevdiğiniz rengi giyer de çıkar karşınıza

Ama ağlarsa bir gün gökyüzü,

Güneş’i bir kenara itercesine

O zaman kızar o

Vurur kendini kıyıdan kıyıya

Siyah olur rengi birden

Seni unutmuşçasına.

Kimi zaman bir su torbası

Kimi zaman martılar sofrası

Bazen sevgilinin gözlerindeki yansıma

Bazense düşündüklerindeki yanılsama

Çünkü Deniz O

Çünkü o sadece bir ‘deniz’.

Bazen sadece insan olduğumuz gibi.