sağanak...

Yazgım beni unutmuş sinek avlıyor şu aralar....
Yazgım ve ben konuşmakla pek zaman harcamıyoruz. Çünkü biliyoruz ki geçip giden günler,
bir gün geçip gitmeyecek..., insan sultanlığımız sona erecek.
İşte bu yüzdendir ki tetikte kalmayı bıraktım, izin verdim aldattılar.
Avunmak için şöyle dedim kendime;
"mutsuzluğun sana zarar veremedi, mutluluğunmuş gibi tadını çıkar".
Maske suratların, dinledim yalanlarını... Dinledikçe soytarılığım depreşti.
Mutluluğun gök mavisi denizine çıkıp arındım bir güzel, tanrılar imrendi temizliğime.
Sevgim ve umudum hakkı için kirlenmeden bu temizlik olmuyor.
Kulakları pek okşamasa da bir şiir düzmek geldi içimden.... şöyleee sağanak gibi .....

Sağanak....

Buzlu soluğunla haykırıyorsun;
"Yalnızım ben"....
Yalnızlığın yormuş seni.
Uşaklığını atarken,
Değerlerini de atmışsın.
Şimdi;
Kendine özgür mü diyorsun.
Kendi kötü'n ile kendi iyi'ni
Yasa mı yaptın.
Kendi yasanın yargıcı mısın.
Egemen düşüncelerin
İş görmeyen bir körük.
Şimdi;
Yeni bir güç, yeni bir hak mısın.
Kendine dönen tekerleğinle,
Kendine varan yolu bulamazken,
Yıldızları kendine mi döndüreceksin.
Başka türlü düşünmeye zorlarken beni;
Elini değil, pençeni uzattın bana.
Şimdi;
Doğruluk ardın sıra topallar senin.
Önce kül olmalısın.
Küllerinden yeniden doğmalısın.
Seni ancak böyle severim.....
Ağrılar içinde, yüreğim allak bullak,
Tan kızıllığından önce uyandım.
Daha dün gönlüm sabırsızdı...
Kartalım, yılanım şaşkın.
Şeytanın alaycı gülüşü...
Bulutumun gerilimi büyük.
Kabaran göğsümün fırtınası
Sağanak istiyor....
Salacağım acı sözlerimi,
Doğan güne, batan güne..
Tan kızıllığı hekimlik etti bana.
Buzlu yalnızlığına;
Gözyaşlarımla uğurladım seni.
Elveda....

Resim: www.e-resimler.com