ŞAİR OLMAK ÜSLUP İŞİ!

Şair olmak için bir üslup oluşturmak gerekir. Öyle yazmalısınız ki şiirlerinizi, artık altına imzanızı atmadan, isminizi yazmadan şiirleriniz tanınmalıdır okurlar tarafından. Okur dediğim de şiir okuru elbet. Yoksa ömründe bir iki kez şiir okuyan değil.

Yine üslup dediğim de şiirde üslup. Şairin kendisinde, özel yaşamında değil. Şiiri şairin adına bakmadan kimin şiiri olduğunu tanıyabiliyorsanız ne mutlu o şaire!

Altında adını görmeden tanıyamıyorsanız kimin şiiri olduğunu bu durum şiiri yazan için vahim bir durumdur. Bunların şiir yazmayı bırakıp iyi bir okur olmaları beklenir. Kimisi öyle yapar. Ama illah şair sıfatı taşımak isteyen bazıları da şiir yazamasa bile, şiirde üslup oluşturamazsa bile kendi yaşam tarzlarında üslup yaratarak ortama girmeye çalışırlar. Gerçek şair olamazsalar bile ortamlarda sürekli önlerde yer alır, hava atarlar . İşin garibi bunlara inanıp ödül verenler de epeyce olur.

Şiirde üslup yaratamayan bu şair olma heveslilerinin kimisi saçlarını uzatır(erkekse topuz yapar, kadında topuğuna kadar uzatır), kimi sıfıra vurdurur kafayı, küpe takar, yakasına madalyalar falan takıp aykırı olmaya çalışır. Boynuna şal dolayan, eşarp dolayan erkekler olur. Daha bir sürü aykırılıklar olur ama hep bedende olur şiirde değil. (Yanlış anlaşılmasın da. Bu tür yaşam tarzı olanlara sözüm yok. Bu tarzı şiirde üslup yapmak isteyenleredir sözüm.)

Ama şiirin bundan haberi olur mu kimseler bilmez!