Şaire yaş doksan, bir yolun başı

Bir Konuk Yazar:  

Aydın ilimizden soyadaşım bir şairle senelerdir yazışırız. Gazete, dergi, kitap göndeririz birbirimize. Fotokopi edilmiş yazılar, şiirler postalarız. Aslında bizim bu yaptığımıza “postalaşma” demek daha münasip. Telefonlaşmayı denemedik; sesimizin rengini bilmeyiz daha. Bilgisayar yoluyla da iletişimimiz olmadı bugüne kadar. Onu bilmem ama benim başkalarıyla da bu yolla ilişkim, irtibatım kesiktir. 

1921-Aydın/Umurlu doğumlu Mustafa Kemal Yılmaz’dır bu posta dostumun adı. Abdülkadir Güler aracılığı ile tanış olduk ilk kez. Sonra Güler, onunla ilgili hazırladığı bir kitabını gönderdi; “Hayatı ve Eserleriyle Umurlu’dan Mustafa Kemal Yılmaz.” 2008’in bu aylarında Güler’in kitabına dair bir tanıtım yazım çıkmış Günışığı’nda. Geçen yılın 19 Mart’ında ise, “M. Kemal Yılmaz’la Çanakkale” başlıklı başka bir yazı. 

Bu Şubat başlarında Abdülkadir Güler’in gönderdiği “Söke Ekspres” gazetesindeki yazısı baktım M. Kemal Yılmaz’la ilgili. Onun, 90 yaşına basmasını konu edinmiş Güler ve hayatından kesitler aktarmış okurlarına. Başlangıçta kısaca tanıtmaya çalışmış bu 90’lık delikanlıyı; “Eski Aydın milletvekilimiz Sayın Mustafa Kemal Yılmaz, değerli bir eğitimci, vefalı bir insan, bir siyaset ve devlet adamı, emekli bakanlık müfettişi, yurt dışında görev yapmış bir ateşe, deneyimli profesyonel bir turist rehberi ve tam anlamıyla bir vatanseverdir.” Buraya kadarı, Mustafa Kemal Yılmaz’ın iş-meslek hayatına tutulan bir yarım aynadır. Paragrafın devamında aynasını şahsiyetine tutuyor Yılmaz’ın; “Türk diline, Türk kültürüne değer veren örnek bir vatandaş ve aynı zamanda kibar, insana değer veren vefalı bir gönül adamıdır. Sevgi dolu, saygı dolu bir örnek insandır… 

” Şunca yıllık kanaatim odur ki, Abdülkadir Güler’siz M. Kemal Yılmaz’ı tanıtmak mümkün değil. Fakat bugün onunla ilgili bir alıntı da sevgili İbrahim Tığ’ın Zonguldak-Devrek’te yayınladığı Şehir dergisinden yapacağız. Şehir’in 31. sayısında bu kere de Erhan Tığlı ele almış Yılmaz’ı; “Umurlu’dan Çıkan Kemal” yazısında. Ama enteresandır, Tığlı da Abdülkadir Güler’in kitabından bahis açmış; oradan edindikleriyle bilgilendirmiş okurunu. Aşağıdaki satırlar Şehir sayfalarından; “Bir köylü çocuğu düşünün ki, babası okumak isteyen oğluna, ‘Otur oturduğun yerde! Okuyup da mebus mu olacaksın!’ desin; ama o, soyadı gibi yılmasın…  

Babasını mahcup edercesine mebus olsun! İki dönem milletvekilliği sona erince, köşesine çekilip oturmasın. Fransızcasının yanında İngilizce de öğrenerek turist rehberi olarak turistlere yurdumuzun güzelliklerini tanıtsın, oradan kültür ateşeliğine atlasın. Yaşı ilerlediği halde çalışmaya devam etsin….” Bildiğimiz kadarıyla Yılmaz’ın -üçü şiir- sekiz kitabı basılmış bugüne değin. 

Yalan ile doyunduk 

Siyasetten soyunduk 

Bir şiir kalmış bize vefalı 

Varıp ol dosta sığındık. demesi boş yere değildir. Şiiri gerçekten dost bilmiştir Yılmaz ve ömrünün sonbaharında şiirle daha bir ünsiyet tesis etmiştir. Aslında bir o değildir daraldığında şiire kaçan, şiire sığınan. Halim Uğurlu’nun da “Simeranya”sı, “O Belde”si olmuştur şiir, bir kaos anında; Bir ülkedir şiir Sevdalar, tutkular ve ateşler içinde Kaçıp kaçıp ona sığındığımız. Yaşlılıkta sığınılacak emin bir koydur şiir, yalnızlıkta sıcak bir koyun. Güçlü, güvenli hisseder kişi kendini şiirin koyunda, şiirin koynunda. 

Bir yalnızlık girdabındayken bakın nasıl gürleyivermiş Nurullah Genç de şairlik bayrağını kaldırarak; bir ben varım dünyada sanki bir de yalnızlık ama güçsüz değilim ben şairim sevgilim 90 yaşına ayak basan Mustafa Kemal Yılmaz’ın 84. yaşına girdiğinde yazdığı bir şiiri var elimizde. Onu özellikle göndermiş bize ve üst kısmındaki boşluğa temennisini not düşmüş; “Değerli meslekdaşım, yazar Sayın R. Mithat Yılmaz’a gönülden bir hatıra” demiş önce ve sonunu şöyle getirmiş; “Sevdikleriyle birlikte, sağlık ve mutluluk içinde benden çok daha uzun yaşaması dileğiyle. 

” Yaşı 84’ü; şimdi 90’ı bulmuştur Yılmaz’ın; ama şair gönlünün umurunda değildir bu. Demektedir ki çünkü Seksendört Yaş Şiiri’nin bir yerinde; 

Gönlümdeki baharı nerden göreceksin? 

O, neler neler geçirir aklından!.. 

Yaşı gibi uzun tuttuğu şiirinin ilerleyen bölümlerinde ise şairimizi; 

Haltetmiş yolun sonu geldi diyen… 

Yaş: 84…  

Yepyeni bir yolun başı eder… derken görürüz. Yapılacak işleri vardır henüz onun. Yazacak şiirleri, yayınlanacak kitapları vardır. Tanpınar’ın şiirinde geçen;  

Beklersin köşende sessiz ve yorgun 

Siyah atlarını son yolculuğun 

dediği adam değildir o. Hayatı önceleme, ölümü erteleme peşindedir ha bire. Sevdiklerine bir armağan verme telaşında her sabah. Hani demişti ya Turgay Fişekçi; 

Ölmemek 

Bir insanın sevdiklerine verebileceği tek armağan 

Yaş doksan da yeni bir yolun başıdır ey şair! “Dalya!” deyinceye kadar; daha da ilerisine armağan bekleyenler var. Onları mahzun bırakmak doğru mu? Sağlıkla, saadetle, verimlilikle. 

R.Mithat YILMAZ 

04 Mart 2011- Günışığı Gazetesi. s. 5. Elazığ. -