Sallana sallana yaşa!

Beni sallandırıyorlar.

Uçurumdan aşağı sallanıyorum. Zamanın farkındayım, yok yok, zamansızım. Sızlanmıyorum. Güzel güzel sallanıyorum.

Çocukluğun çığlığı.

Aşağısı fena değil. Yukarıya bakıyorum, eh işte. Böyle sallana sallana yaşamak, güzel. 

Sevdiklerim, beni sevdiklerine inandıklarım, aşağı yukarı ziyaretime geliyorlar, zaten sayıları.... Hayat söyle, böyle güzel.

Sallana sallana yaşamaya alıştım. Ne acıkıyorum, ne de acı çekiyorum; garip ama hoş bir boşluk.

Bende ilk bu ilk, yaşıyorum bak!

Daha önce ne yaşıyordum anımsamıyorum!

Saçlarım uçurumun dibinde, ayaklarım zirvenin karında. Su ve kar aşkıyla sallanıyorum, sallanıyorum, ziyaretime gelenlere bol bol rüzgar sunuyorum.

Korkmadan sunduklarımı kabul edenlere mutlu mutlu gülümsüyorum.

Ben, söyle herkese, iyiyim.

İyiyim iyi, gördünüz, sallanıyorum, sallanıyorum.

Geldiğim yeri biliyorum. Gideceğim yer malum. O zaman, bu zamanda sallanmalı. 

Benden kalan kime emanet?

Sallanıyorum ya da sallandırıyorlar beni, ayaklar yukarıda, baş aşağı; kanım var mı benim? Ben ne rengim? Ben, ben sallanırken, bu hal, yaşıyor muyum?

Sallan sallan sen yaşlanmazsın. Yaşar gidersin asırlarca.

Ş.Y.