Samanlıkta bir hayat

Soğuk bir kış günü idi. Her tarafı buz sarmış, eksilerin altında bir soğuktu.
Hüsne adında bir gelin Meryem adında kayınvalidesini samanlığa atar.
Meryem annemiz hasta, evinini kirletiyor diye, altına yapıp koku yayıyor diye o soğuk günde bu acıya sürükler. Meryem annemiz oldukça yaşlı, samanlıkta aç, susuz, soğuk bir yerde yaşamaya bırakılır.
Ama hiç sesini çıkarmazdı çünkü sesi duyulduğunda gelininden dayak yiyordu.
Günlerini orada geçirmeye çalışır ama nereye kadar bilinmiyor....
Hüsne gelinse hiç umrunda değil hayatını yaşıyor.
Meryem annemiz acıya dayanamaz sürünerekten samanlıktan çıkar.
Evlerinin en yakınındaki komşulara gider.
Oraya vardığında komşusu, Gülizar Hanım Meryem annemizin üzerine sıcak giysilerle giydirir, karnını doyurur. Meryem annemiz ellerinize sağlık yavrum, gelin gelmeden benim geri yerime gitmem lazım.
Gülizar Hanım gitme burada kal havalar soğuk hasta olursun der, zaten hastasın der ama tüm ısrarlarına rağmen Meryem annemiz gider.
Yavrum olmaz sizlerid e rahatsız etmeyeyim der...
Neyse Meryem annemiz gider ama havalar o kadar soğuk, o kadar rüzgarlı ama gitti.
Gülizar Hanım diğer evlatlarına söyler anneniz böle yardım edin çok hasta diye anlatır.
Ve ardından hemen kızı alır annesini evine götürür gelinle de kavga eder ama iş işten geçmiştir artık...
Bir gün sen de yaşlanacaksın, seni de atarlarsa evlatların samanlığa o zaman anlarsın...
Meryem annemiz ardından birgün yaşar ve hayatına veda eder...
Seneler geçtikten sonra kaynansını samanlığa atan gelin aynı olayları yaşar.
Ama samanlıkta olmasa da hayatının en büyük acısıyla on yıl yaşar.
Senelerce yatağında kıvranıp duran gelin on yıl sonra o da hayata veda eder...



Unutmayalım ki herkes yaşlanacaktır, herkes gelin kaynana olacak, ne olur incitmeyelim hiç kimseyi...







hacer teke