Samimiyetimize kendimiz de inanmıyoruz

- Yüz ifadeleri cümlenin başında mı kullanılmalı?

- Cümle arasında kullanılırsak anlam kaybı yaşanır mı?

- Cümlenin sonunda kullanırsak daha mı etkili olur?

- Nokta işaretinin yerine hangi ifadeyi kullanabiliriz?

- Virgül işareti için bir önerisi olan var mı?

- Yüz ifadeleriyle noktalama işaretleri aynı anda belirtilirse ne olur?

- Renkli ve hareketli ifadeler neden daha çarpıcı oluyor?

- Parantez işareti olmasaydı nasıl mutlu olacaktık?

- Hiç harf kullanmadan mektup yazabilir miyiz?

Sözde sorunlarını soru haline getirmiş, kendi deyimi ile arkadaşıyla böyle paslaşıyordu(!)...
Bitmedi:
- "Yazı dilimizde büyük eksiklikler var. Vurguların anlatamadığını 'yüz ifadeleri' ile anlatıyorum(!)" diyor;
"Yüz ifadelerini yanlış vereceğime hiç vermem daha iyi" diye de ekliyordu...
(MSN tarzı bir dilde uzmanlaştığından yazdıklarının bu kısmını 'dilimin döndüğü kadarıyla' Türkçeye ben çevirdim)

Alameti kendinden meçhul bu kişi, Türkçesinden noktalama işaretlerini de kaldırıp, yerine garip 'yüz ifadeleri' ni getirmiş.
Ama farkında ama değil, maskesiz yazamaz olmuş.
Türkçe'den hayli uzaklaşmış, hatta Türkçe'yle yolları ayrılmış bile.
- Belli ki o Türkçesinden, Türkçesi de ondan ümidini kesmiş ...

İşte böyle...
Sonunda bu da oldu.

Sevgimizi, sevincimizi, mutluluğumuzu veya üzüntümüzü, şaşkınlığımızı, kızgınlığımızı...
Samimiyetimizi kelimelerle ifade edemez hallere, günlere geldik.
Robot olduk.
Kolay olduk, kolaycı olduk.

İnatla kullanıyoruz.
İnatla Türkçe'yi katlediyoruz.
Artık, gülücüklerimizdeki samimiyete kendimiz de inanmıyoruz...

Not: Bu yazı 'deneme' kategorisinde bir yazı değildir.
Bu yazı Türkçe'yi bu hale getirenler tarafından çok denenmiş ve deneme olmaktan çıkmıştır.