Şampiyonluk yakışır BEŞİKTAŞ'ıma

Onca küslük, kırgınlık ve hayal kırıklığına rağmen, Ankara'daki, Şeref Bey'deki şampiyon Beşiktaş tezahüratları eşliğinde gözlerimin buğulanmasına ve yüzüme tatlı bir tebessüm yayılmasına engel olamayışım.

Bunda saklı zaten Beşiktaş aşkım.

Her kavgadan sonra küsüp giden sevgili misali, bir tatlı gülüşe, bir sıcak merhaba'ya geri dönen sevgili gibi.

Beşiktaş'ımızın ayak sesleri işte o bir tatlı gülüşü gösterdi bana, bir sıcak merhabaydı sağlı, sollu ataklar, bitmez tükenmez hırs ve birbirine sımsıkı kenetlenmiş futbolcular.

Emin değilim ama sanırım yakın zamanda kaybedilen tribünlerin sevilen simasi rahmetli Optik Başkan'ın sözüydü anaya babaya küsülür, Beşiktaş'a küsülmez vecizesi. Ne kadar da doğru !

Beceriksiz başkana, camianın tam göbeğine çöreklenmiş mide bulandırıcı küçük hesap adamlarına, maziye saklanmış onca haksızlık ve bizans oyunlarına rağmen, Sayın Cumhurbaşkanı bile sevimli gözükebildi bana Beşiktaş bayrağı altında.

Tribünlerin eline tutuşturulan tabiatına aykırı pankarta (sayın cumhurbaşkanımız gönlümüzün köşküne hoşgeldiniz) rağmen, taraftarın suskunluğunun şampiyonluk stresinden olduğunu ve gol geldikten sonra coşacaklarını anlatırken eşime, gelen gol sonrası yeri göğü inleten tezahüratlarla haklılığımın ortaya çıkmasının sevincini duydum içimde.

Resmen bir şampiyonluk yürüyüşü başladı artık Beşiktaş'da. Şeref Bey tribünleri düğün alayı misali, takım sıkılmış bir yumruk gibi haksızlıkların üstüne giden bir halk savaşçısı gibi ve hocamız yılların özlemini ve birikimini tüm benliğiyle savaşçılarına aşılamaya çalışan bir komutan gibi, hedefe yürüyoruz. Şampiyonluğa.

Siyah-beyazı, karakartalı, destanlar yazan muhteşem taraftarı, futbolcusuyla, camiasıyla, şampiyonluk yakışır Beşiktaş'ıma.