Sana bir sevda sunsam

“ Sana bir sevda sunsam, kabul eder misin? “ Demek geldi içimden. İçimden geldi, ama gıcıklığına. Yoksa içimde dolup taşan bir sevda olduğundan değil.

Bunu itiraf etmek bazen acı veriyor bana. Bir tarafım öyle bir sevda isterken, bir tarafım da; “ Saplantı o, başka bir şey değil! Aklını başına devşir!” diyor. Her zaman yaşadığım ikilemler aslında.

Face'de “Sana Bir Sevda Sunsam “ adlı vidoyu bu ikilem yüzünden izleyip izlememekte kararsız kaldım bir an. Sonra izlemeye karar verdim. O davudi ses ve güzel müzik eşliğindeki, o anlamlı sözler bana ilk internetle tanışmamı anımsattı. Yine canım yandı.

Oğlumla ilgili sorunları yoğun yaşadığım ve kimseyle paylaşamadığım bir dönemde internet yaşamıma girdi. Profesyonel yardım alıyorduk oğlumla birlikte. Oğlumun her zaman bilgisayarı ve interneti vardı; ama ben çok uzaktım, üstelik itici geliyordu. Doktorumun önerisi ile internete oturdum. Amacım oğluma olan yoğunlaşmadan uzaklaşmak ve gözlerimi başka yöne yöneltmekti. Öyle de oldu.

Daha doğrusu ben o gün için öyle olduğunu sanmışım. Yine oğlumla ilgili bir konuda bir arkadaş buldum kendime. O arkadaş bana bugün dinlediğim gibi güzel güzel vidolar gönderiyordu. Etkilenmiştim. Ne yazık ki ilgim hoşlanmaya kaydı. Fakat arkadaşlarımdan öğrendiğim bilgiler doğrultusunda özel hayatı ile ilgili öğrendiklerim sonucunda iletişime son verdim.

 Gönderdiği bu viodalar içinde, döne döne dinlediğim bir tanesi vardı ki; o da“ Gitme! “ adlı videoydu.

Bu gönül öyle bırakıp gitmeler yaşadı ki; bugün sunacak bir şeyi var mı? İnanın, bilmiyorum! Tek bildiğim; adını koyamasa da bir şeyler yaşamak istediği. Tabii, sevda adına!