Sanat ve sevgi gücü...

Hep sitem ederiz kendi kendimize bazan... "sanatcılarımızın değerlerini ölünce anlıyoruz" diye...

Hiç birine, yaşıyor iken hak ettikleri değerleri vermiyoruz...
Veya veremiyoruz...
Ne zaman ki, aramızdan ayrılıyorlar, o zaman dinlemeye başlıyoruz şarkılarını, türkülerini.
Veya Tiyatro oyunlarıyla, yağlıboya tablolarıyle ilgilenmeye başlıyoruz...

Sanat'ı önemseyen ve ciddiye alan biri olarak bu sabah kendime kızdım ve kendimi cezalandırdım...
Necdet Tokatlıoğlu'nun şarkılarını dinledim... Eserlerini araştırdım internette..
Bütün eserleri duygu yüklü...
Bütün eserleri sevgi yüklü...
O nasıl hissetmektir öyle.?
O nasıl eselerin içinde yaşıyormuş gibi yorumlamaktır öyle.?

Sevgili Tokatlıoğlu hayattayken eserlerini araştırıp dinlemezken, şimdi aramızdan ayrıldıktan sonra eserlerinin büyüklüğünü ve bitimsizliğini anladıktan sonra dinlemeye hakkım yok dedim ve cezalandırdım kendimi birkaç gün...

Öğrenciye ilkokul yıllarında gerçek sanat ve sanatcıların ne ve kim olduklarını iyi kavratılmalıdır...
Günümüz medyatik sanatcılar değil..Topluma eserler bırakmış, besteler, güfteler yazmış sanatcılar... Eserler yazmış, resimler çizmiş sanatcılar..

Günümüzde bakıyoruz birçok sanatcımız sefaletler içinde hayatlarını noktalıyorlar..
Onlar ki, o denli hassas, duyarlı kişilikler ilgi görmediklerini anladıklarında içine kapanırlar ve yaşlılık psikolojisi içine girip, aramızdan erken ayrılıyorlar.

Allah, sanatcılara toplumun gelişimi için farklı özellikler bahşetmiş ama bizler inadına farkındalığımızı öne çıkarıp onlara küçücükte olsa bir ayrıcalıklı duygularımızı hissettiremiyoruz..

Bakın Amerika Birleşik Devletleri bile ekonomik sarsıntılar geçirmekte bugünlerde..
Demek ki güc, sadece sahip olduğumuz meta gücünde değil, başka güclerde de var olduğunu bilmemiz gerekiyor..
Sevgi güc'ü gibi..
Sanat güc'ü gibi...