Sayfamı kararttım... Çünkü...

Başka bir yazı yazacaktım bugün.

Olmadı... Olamazdı.

13 fidan düştü toprağa... Daha önce düşenlerin... Ve "TERÖRE DUR" denilmezse... Nice düşeceklerin yanına.

Din, politika, para konuşulmaz diye öğretildi bizlere. Bu nedenlerle bu konularda yazmak yerine "bireylerin eğitimli, kültürlü olması, toplumun eğitimli ve kültürlü olması demektir" diyerek... Yani "tek"den "tüm"e hareketle... Birey olarak "Bana ne" demeden... İnsan olmaya çalışıyorum.

Ama bu konu her ne kadar "politik kökenli olsa da"... Bizlerin canı yanıyor.

"13 şehit, 13 ev, 13 ana" demiş bir arkadaşımız. Bugün o yüreği yanan annelerin yerinde... Yarın bizim veya yakınlarımızın olmayacağı ne malum.

"Ateş düştüğü yeri yakar" derler hani... Ateş artık sadece "şehit ailelerinin evleri değil"... Tüm ülkemin duyarlı insanlarının evine düşüyor. Hepimizin içi yanıyor. HEPİMİZİN.

TV kanallarına bakıyorum... Sadece haber olarak geçiyor çoğu. Program akışına devam. Nasıl bir duyarsızlıktır bu?.. Ne zaman bu hale geldi ülkem?

Ne zaman bir acı yaşansa... Bir kaç gün belki haber... Sonra "hiç bir şey olmamış gibi devam" mı hayata?

Bildik beylik sözler.... "Yaralar sarılacaktır".

"ŞEHİT AİLELERİNE TANRIDAN RAHMET, YAKINLARINA BAŞ SAĞLIĞI DİLİYORUM" metni var ellerinde hazır. Her şehit cenazesinde aynı sözler söylenir.

Bizim sözlere değil... İcraata ihtiyacımız var.

Devletin asli görevi: “Türk Milletinin bağımsızlığını ve bütünlüğünü, ülkenin bölünmezliğini, Cumhuriyet ve demokrasiyi korumak, kişilerin ve toplumun refah, huzur ve mutluğunu sağlamak; kişinin temel hak ve hürriyetlerini, sosyal hukuk devleti ve adalet ilkeleriyle bağdaşmayacak surette sınırlayan siyasal, ekonomik sosyal engelleri kaldırmaya, insanın maddi ve manevi varlığının gelişmesi için gerekli şartları hazırlamaya çalışmaktır.”