Seçim meydanlarını sevmiyorum

Ahlak ayaklar altında. 

Liderlerin konuşmaları ayaklar altında. 

O kadar alıştık ki boş laflar gırla gidiyor. Heyecana gelip alkışlayanlar, miting soğuyunca nasıl bir komediye baktıklarını görmeye başlıyorlar. 

Tv kanallarında verilen karşılıklı atışma kareleri tam bir komedi. Senaristlerin düşünemeyeceği enterasan ölçü. 

Geçmişte de aynı şeylerin farklı versiyonunu seyreder, taraftarı olduğumuz parti liderlerinin komikliklerini bile günlük hayatımızda kullanabilirdik. Süleyman Beyin " va mı" sı, rahmetli Erbakan' nın "kadayıfın altı" nerdeyse tekerleme oldu. Dağıtılan anahtarları bile hala hatırlıyoruz. 

Eski ve yeni farketmiyor. Soru şu: 

Ekonomik, dış politika, elli yıl- yüz yıl sonrası ile ilgili söylemleri hatırlayan var mı? 

Varsa yoksa günü kurtarmak. 

Yen modalar da oluştu: 

Sayın Erdoğan, kasetle. 

Sayın Bahçeli, gökkubbe ile. 

Sayın Kılıçtaroğlu televizyon davetiyle. 

Dişe dokunur olanlar da arada kaybolup gidiyor. Buna kalabalığı çoşturma deniyor. 

Ah siyaset ah. Kimine kavun, kimine kelek... 

Çok yazık. Tamamına yakını unutulacak.