Şehitler ölmez mi?

Ateş düştüğü yeri yakar dediğimizde işe lokal bakıyoruz demektir.

“Ateş böyle yakar yakar gelir sonra”

Bir gün ortalığı yakar kavurur da eyvah kar etmez.

Bugünler o günler.

Dün on şehidimiz vardı. Kahpece bir saldırı sonucunda on şehit verdik. Anadolunun bir çok yerinde aynı gün feryatlar yükseldi. Analar ağlıyor, bağırlar yanıyor.

“Ateş düştüğü yeri yakar”

Bir kayıtsızlık seziyorum bu lafta. Ateş, tüm anaların , tüm babaların, kardeşlerin bağrını yakmalı. O yangıyı herkes içinde hissetmeli!

Hissetmeli ki tez elden bu yangın söndürülmeli.

Şehitler ölmez diyoruz. Vatan bölünmez diyoruz. Diyoruz. Sadece diyoruz.

Gene de diyeceğiz!

Seçimden seçime! Cenazeden cenazeye!

Ezberimiz bu!

Vatan da bölünüyor, şehitler de ölüyor ! Gerçeği bu!

“Şehidinin kanını döktüğü toprağı sahiplenemeyen bizler ne hakla şehitler ölmez deriz?”

“Ne hakla vatan bölünmez deriz?”

Bakın bazıları sınırlarını çizdiler bile!

Peki bizler ne zaman sınırlarımızı çizeceğiz?

“Türk’ün ayranı kabarmasın”

Bırakın şimdi ayranın kabarmasını. Ayran kabarmaz! Beklersin boşuna! İş işten geçer vah vah dersin sonra.

Hesap devri geçti, hesap devri başlamalı!

Avrupa ne der?

Alın size hesap!

Demokratik açılımlar.

Alın size hesap!

Bunlar gündelik avunmalardır. Kıvırmalardır. Yol açmadır.

Balyozu vur bakalım Avrupa bir şey diyebiliyor mu? Bakın yelkenleri nasıl suya indiriyorlar!

Ellili yıllara kadar birbirini yemiş insanlar kalkmış medeniyet dersi vermeye bize. Akıl öğretmeye!

Bilinmelidir ki Türk onlar için en büyük tehlikedir. Birleşmeleri de bunun özetidir. Seni ortaklaşa sömürmek, bölmek, parçalamak.

Şirin görünmeyi hala marifet sanıyoruz.

O ne der, bu ne der diye düşüneceğimize ne derse desin diyebilmeliyiz.

Türk Milletinde bu irade var!

Korkunun ecele faydası var mı?

Korkmadı şehit oldu yiğidim. Cevabı bu oldu.

Şimdi siz cevap verin!

Hesap devri gelmedi mi?