Selam ve selamlaşmanın önemi

Selam, Selamlaşma ve Selamlaşmanın Yaygınlaştırılması...

Selam, Dinimizin şiarındandır, Müslümanların adeta parolasıdır. Birbirlerini tanımayan insanlar birbirlerine selam verip alınca, aralarında bir kaynaşma, bir muhabbet oluşur. Çünkü selamı veren ve alan her ikisi de en büyük müşterekte, yani din kardeşi olma paydasında buluşmuşlar demektir.

Allah (c.c.) Kuran-ı Kerimde; “Ey iman edenler! Kendi evlerinizden başka evlere, geldiğinizde fark ettirip ev halkına selam vermeden girmeyin” (1), “Evlere girdiğiniz zaman. Allah tarafından mübarek ve güzel bir yaşama dileği olarak kendinize (birbirinize) selam verin” (2), “Bir selam ile selamlandığınız zaman siz de ondan daha güzeliyle selam verin veya verilen selamı iade edin” (3) diyerek bizlere bazı yükümlülükler yüklemiştir.

Tahiyye=Selam kelimesinin: Arap dilinde başka manaları da olsa, İslam’da selam manasına gelmektedir. Kuran ayetleri bunu açıkça belirtmektedir. Es-Selamü (c.c.) aynı zamanda Allah-u Teala’nın 99 İsm-i Şerifinden biridir. Es-Selamü (c.c.): “Kullarını selamete çıkaran veya her türlü ayıplarından uzak olan” manasındadır.

Selamın en kısasına örnek olarak “Esselamü aleyküm” sözü gösterilebilir. Kendisine böyle selam verilen kimse için en ideali, bir kelime arttırarak selamı almasıdır, “Ve aleykümü’s-selam ve rahmetu’l-lah” diyerek mukabelede bulunabilir. Bu örnekte de görüldüğü üzere verilen selamı, daha güzeli ile karşılamış oluruz. Ulemamız selamı vermenin sünnet, almanın ise Farz-ı Kifaye olduğu hükmünde sabittirler.

Peygamber Efendimiz (s.a.v.), selama ve selamın yaygınlaşmasına çok önem verirdi. Öyle ki, Abdullah İbni Amr İbni Âs (r.a.)’dan rivayetle, “Bir adam, Resullullah (s.a.v) Efendimize geldi ve sordu, İslam’ın hangi özelliği daha hayırlıdır. Resul-i Ekrem (s.a.v.) Efendimiz; Yemek yedirmen, tanıdığın ve tanımadığın herkese selam vermendir” (4) buyurduğu.

Ebu Hureyre (r.a.)’dan rivayetle bir diğer Hadis-i Şerifte; “Allah Teala, Adem (a.s.)’ı yaratınca ona: -Git şu oturmakta olan meleklere selam ver ve senin selamına nasıl karşılık vereceklerini de güzelce dinle; çünkü, senin ve senin çocuklarının selamı o olacaktır, buyurdu. Adem (a.s.) meleklere: es-Selamü aleyküm dedi. Melekler: es-Selamü aleyke ve rahmetullah, karşılığını verdiler. Onun selamına ve rahmetu’l-lah’ı ilave ettiler” (5) buyurmaktadır.

Ebu Yusuf Abdullah İbni Selam (r.a)’dan rivayetle Peygamber Efendimiz (s.a.v.); “Ey İnsanlar! Selamı yayınız, , yemek yediriniz, akrabalarınızla alakanızı ve onlara yardımınızı devam ettiriniz. İnsanlar uyurken siz namaz kılınız, bu sayede cennete girersiniz” (6),

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) Ebu Ümame (r.a.)’den rivayet edilen bir başka Hadis-i Şerifte ise; “İnsanların Allah katında en makbulü ve O’na en yakın olanı, önce selam verendir” (7) buyurmuştur.

Dinimiz hayırlı işlerde acele etmeyi birbirimizle yarışmayı tavsiye eder. selam da bu hayırlardan biridir. Bu sebeple önce davranan daha çok sevap kazanır. Çünkü o Allah (c.c.) İsm-i Şerifini daha önce anmış, karşıdakine daha önce dua etmiş ve hayırlı bir ameli başlatmanın sevabını daha önce kazanmış olur, Peygamber Efendimiz (s.a.v.), bu Hadis-i Şeriflerde de belirtildiği üzere tavsiyelerde bulunmuştur.

Ebu Hureyre (r.a.)’dan rivayetle Peygamber Efendimiz (s.a.v.); “Binitli olan, yürüyene, yürüyen oturana, küçük büyüğüne, sayıca az olan çok olana selam verir” (8) buyurarak, Müslümanların birbirlerine selam vermeye ve barışık olmaya teşvik etmiş ve kimlerin kimlere nasıl selam vereceğini de bizatihi anlatmıştır.
Sağlıcakla Kalın...

DİPNOTLAR:
1-Kuran-ı Kerim, en-Nur Suresi, Ayet No: 27.
2-Kuran-ı Kerim, en-Nur Suresi, Ayet No: 61.
3-Kuran-ı Kerim, en-Nisa Suresi, Ayet No: 86.
4-Buhari, İman 20, İsti’zan 9-Müslim, İman 63. (Riyazü’s Salihin C. 4, s. 408).
5-Buhari, Enbiya 1, İsti’zan 1- Müslim, Cennet 28. (Riyazü’s Salihin C. 4, s. 411).
6-Tirmizi, Kıyamet 42- İbni Mace, İkamet 174. (Riyazü’s Salihin C. 4, s. 416).
7-Ebu Davud, Edeb 133-Tirmizi, İsti’zan 6. (Riyazü’s Salihin C. 4, s. 428).
8-Buhari, İsti’zan 5, 6- Müslim, Selam 1, Adab, 46. (Riyazü’s Salihin C. 4, s. 431).