Selim'den son haberler

Selimim

Hayatımın ışığı…

Dünyaya inmiş bir top vanilyalı iki top meraklı dondurmam…

Sen olmasan ben ne yapardım, neresinden tutardım, hayatı ne sanırdım… Canım oğluşum benim.

Kopmayan mantık zincirine, dipsiz kavrama gücüne hayran olduğum…

Allah’a “annem sonsuz yaşasın, babam sonsuz yaşasın

Can da… (kardeşi ya yani işte ona da ayıp olmasın)

Süper kahramanlar gerçek olsun bi de kreş yansın” diye dua eden bazen de

“Allah’ım sen bana oyuncak ver ben de sana şükür vereyim” diye pazarlığa döken kuzum.

Şu sıralar iki tane ana konusu var.

1- Allah

2- Babasının askere gidecek olması.

“Anne geçen dua ettim dedim ki hep Allah beni duyuyor bi sefer de ben onu duyayım lütfen dedim elimi yüzüme sürdüm. Niye biz Allah’ı göremiyoruz.”

Ne denir ki şablon laflar ettim işte “Oğluşum dedim Allah’ı göremesen de yarattıklarını görebilirsin, deniz mesela ne güzel di mi giriyoruz serin serin ya da balıklar, güzel çiçekler…”

Tabi hemen sazı aldı eline bizimki “Evet anne ya mesela Allah kızları yaratmış sonra hep kız olmaz diye erkekleri yapmış, hep deniz olmaz diye biraz da dağ yapmış güzel olmuş…”

Büyük bir takım çelişkileri de yok değil mesela Allah’ın hırsızları niye yarattığı ya da neden hemen dünyadan alarak falan ceza vermediği… Ya da Allah sadece ilk insanları yaratıp gerisini anneleri doğurduysa sonrakileri de Allah mı yaratmış olur vs..

Babamız yakında askere gidecek. Uzuuun çabalar sonucunda savaşmaya değil de yine orada da ameliyat yapmaya gideceğine ikna oldu o kısmını atlattık şimdi ana mevzuumuz ne zaman döneceği.

—Anne babam askerden döndüğünde ben okula gidiyor olacak mıyım?

—Yeni başlamış olacaksın.

—Can okula gidecek mi?

—Yok, oğlum o daha ufak.

—Babam yaşlanmış olacak mı?

—Yok canım o kadar da değil.

—Peki, İzmir’e gittik ya tatile o kadar mı?

—Biraz daha uzun

—Hafta mı sonu mu?

—Yok, annecim azıcık daha uzun

—Peki, o gelince de sen mi gideceksin

—Hayır, annecim kadınlar askere gitmez

—Of ya! Ne kadar sürecek…

—Geçen doğum gününle bu senekinin arası kadar annecim

—Elli beş bin yüz doğum günüm kadar mı? Diyerek cıvıttı en sonunda.

Dün de dramda son noktayı koydu baktım odada duvara babasını resmini selobantla yapıştırmış ama resim o kadar eski ki bizim adam orda rahat 15 kilo daha şişman ve yine yaklaşık 15 yaş da genç, şimdiyle hiç alakası yok. Kendisi de fark etmiş aslında, babasına

“Babacım bu da sana benzemiyor ama yine de ben ona bakıp bakıp ağlamak için astım duvara” dedi.