Sen gökyüzünden daha az mavi

Uzansam, dokunsam tenine

Kalbin yerinden çıkacak, umutların çiçek çiçek

Ruhun, ruhuma göç edecek

Korkuyorum ki, varlığın benle ebedileşecek!..

Bahardan önce yazı öpsem

Gözlerinde tomurcuklansam

Kirpiklerin eğilecek sevincinden

Dolup taşacak yüreğinden aşk

Toprak tohuma sarılacak

Güneş erken doğum yapacak!..

O kadar çocuksun ki,

Tüm tonları seninmiş gibi mavinin

Göçe zorluyorsun arta kalan renkleri

Sen çocuk, sen masumiyet prensi

Şimdiden ezberlet gözlerine siyahla-beyazı

Hüsranı da koy renklerinin arasına

Öyle bak dünyanın senden sonrasına!..

Unutma küçüğüm! geceyle-gündüzün arasında gün ışımaz

Gri bir boşluk doldurur anı, gölgen bellersin kanatlarını

Süzülüp terk ederken düşlerin seni

Dost görünür yalnızlık, tutar elinden

Karayı beyaz,beyazı kara gösterir sana

Hüznün sesi çınlar kulağında

Aşkın büyülü şarkısı çalınıyor sanırsın

Aldanmışlık yüreğinde kor ateş!..

Rayihası büyüler ruhunu, goncanın

Elini sinsice öper dikeni gülün

Pişmanlığın diz boyu

Neye yarar her derdin devası olsa da aşk

Aklına yaz!

Sen hayallerinin ötesinde daha az mutlu

Sen gökyüzünden daha az mavi...

Rukiye Çelik

Ankara/21 Ocak 2016