Sen ve ben, hatta biz...

Kimse duymasa, kimse görmese hatta kimse ulaşamasa bize keşke… Keşke bulamasalar bizi... Seni ve beni unutsalar bir an ve biz kaybolsak ortadan. Kaybolsak ama senle aynı yerde olsak, bulsak birbirimizi... Sen ve ben olsak hatta biz olsak…

Göz önünde durmasak hiç... Seni kimse beğenmese, konuşmasa seninle kimse… Beni de sevmese kimse, sadece sen sevsen… Gözlerime bakarken gözlerinin içi gülse ama sadece bana gülse gözlerin. Kelimelerin sadece bana dökülse iki dudağının arasından. Sevgi dolu olsa hiç acı veren kelime olmasa onlar.

Ellerimden tutsan çekip çıkarsan beni kuytu karanlıklardan. En derin kuyu bile olsa; o karanlıkta, o kuyunun ürpertici karanlığında, sevgin ile aydınlatıp çıkarsan beni o kuyudan. Çıkarken ellerinle ellerimden tutsan da soğumuş ellerimi ısıtsan. Çıkınca sıcacık yüreğinle sarsan beni…. İçimi ısıtsa sevgin… Âşık olsam yeniden, sana âşık olsam…

Seninle gitsek uzaklara. Durmasak hiç buralarda… Sen ve ben olsak… Sadece sen ve ben… Sevgimizi, kendimizi alıp gitsek buralardan. Ne dersin? Gidelim mi? Gidip, sen ve ben hatta biz olalım mı?