Sen ve ben

Sen ve ben basit iki kelime canım. Bu keimelerinin içeriğini çok iyi biliyorum. Sevgi yüklü, özlem yüklü, saygı yüklü.

Canım, ben bu yükleri aldım taşıyorum keyifle, taşırken ne kadar ağır olduğunuda biliyorum. Kendimi en ağır iş yapan bir işçi gibi görmüyorum. Seninle beraber olsamda, senden ayrı kalsamda biliyorum ki, sen ve ben farklıyız. Ayrı ayrı şehirlerde doğmuş, birimiz geç , birimiz erken, birbirimizden haberimiz olmadan. Büyümüşüz, hayat denilen zorlu yolda, sen ayrı yolda ben ayrı yolda. Ömür denen maratonun yarısını tamamlamışız.

Bir gün yollarımız , aynı noktada keşismiş, karşılaşmışız sen ve ben. Neler olmuş neler bitmiş paylaşmışız, geçmiş sıkıntıları, sen ve ben.

Dikenle , tozla kaplı , kimi zaman da güzelleştirmek için çabaladığımız ama başaramadığımız yarı yol , arakada kalmış. Şimdi sen ve ben önümüzdeki kalan yolu birlikte tamamlamak için elimizi uzatmışız birbirimize, ellerin uzantısı yolda şimdi ilerlerken, her yanın çiçeklerle kaplı olduğunu, gök yüzündeki güneşin daha çok parladığını, gecenin karanlığında ise dolun ayın yolumuzu aydınlattığını görüyoruz.

Sen ve ben.