Sen yoktun

Sana karşı duymuş olduğum özlem, uzun zamandır rüyalarımı süsleyecek kadar güzel olmasına rağmen en büyük eksikliği içime yediremedim. Bazen düşünüyorum da; her şey eskisi gibi olur mu diye. Ama bazen de bunun çok zor olabileceği düşünüyorum. Çaresiz, çok rahatsız bir hastanın beklediği küçücük bir ümit vardır ya, benim ümidimde belki o kadar ama bu ümit benim yüzümde en azından bir tebessüm bırakabiliyor. Aklıma her geldiğinde özellikle geceler. Sabaha kadar düşünüyorum. Herşey nasıl olmalıydı diye kendi kendime. En azından böyle olmamalıydı bence. Aslında sen de haklıydın. Sonsuz bir türlü sabah olmayan gecelerde sana hak verdi zaten. Ne yapacağımı bilmediğim, yapayalnız geçirdiğim, bir türlü kimseye açılıp söyleyemediğim çaresizlik içinde akan bu gözyaşlarım senin içindi. Seninle ilk tanıştığım günler, seninle sohbet etmek için can atardım. Her saniye aklımdaydın. Tek düşündüğüm kişi sendin. İçimde bir korku vardi. Bu da ayrılıktı. Okulda evde dışar da aklım hep sendeydi. Bu bana mutluluk veriyordu. Çekip gitmiştin kalbinin bütün kapılarını kapatarak ardında.. Durmadan büyüdü içimde yokluğun. Günler aylar, yıllar geçip gitti ardına bakmadan ama sen yoktun gelmiyordun... Gelmiyeceğini biliyorum beklemem nafile ama yine de köşe başlarına bakıyorum belki bir köşeden çıkar gelirsin diye.. Uzaktasın oysa ki bir ömür kadar.. Uçup gitti şimdi sevgi kuşları hayatımda. Günlerin, gecelerin tadı yok. Leylası kaybolmuş bir mecnunum, hiç bir çöl kabul etmiyor beni artık. Soğuk karanlık gecelerde kayıp çocuk resimleridir hüznün bir başka adı... Belki kalbimdeki tek can.. Hayata dair tek umudumsun.. Seninle yasayıp seninle hayata bakabilmek... Düsündükce seni aklımda büyüyor bu sevdan.. Daldıkca gözlerim ufka senin gözbebeklerin geliyor..Büyüdükce gözlerin satırlara dökülüyor sevdan... Her dizede seni yazıp seni yasıyorum.. Sen nefes aldıkca ben mutluyum buralarda.. Seni seviyorum... Belki hayatımda bir kez böyle cok sevmisken seni kalbime hediye ediyorum. Yine yağmur yağıyor sevgilim.. Yıllar önce bugün yağdığı gibi.. Ve yine bizim şarkımız çalıyor.. Tek fark sen yoksun.. Senin sıcaklığın, yanındayken duyduğum mutluluk yok.. Hep diyordum ya “seni sensizde yaşarım diye”.. Artık yaşayamıyorum sevgilim... Ve artık biliyorum ki yaşanacak birşey de kalmadı.. Benim için tek çare seni unutmak.. Umutlarımı bir kenara atmak.. Seninle başladığım bu yola artık sensiz devam etmek....