Sendeydi; ben

Mecnun’ken,  

Bir Leyla’m vardı; 

Çok seviyordum,  

Çok seviyordum taparcasına,  

Kalbim yerinden oynuyordu,  

Ruhum uzaklaşıyordu bedenimden,  

Ben’i kaybediyordum onu görünce,  

Susuyordum; 

Konuşamıyordum; 

Bağıramıyordum; 

Ki takılı kalıyordu sözcükler boğazıma,  

Ses tellerimi kaybetmiş gibi. 

Duyamıyordum onun sesinden başka bir ses,  

Sağırdım dünyaya,  

Sağırdım; sağır olmak istiyordum belki de o günler,  

Gözlerimi kapatmıştım, ondan başka her göze,  

Dağlamıştım; dağlamak istiyordum gözlerimi… 

Dedim ya; seviyordum,  

Aşk bendeydi; ben aşkta,  

Yada benmiydim aşk; onu bilemiyordum… 

O günlerdi; ne günlerdi,  

Bir başka görüyordum dünyayı; hep mutluydu; 

Ben mutluydum, aşk mutluydu; aşıklar mutluydu…