Seni sevmek

Seni sevmek.. Nasıl anlatmalı ki bunu. En iyi yazarak kendimi anlattığıma inanan ben, şimdi ben de ki seni satırlara dökmekte zorlanıyorum. Belki de kelimelerin yetersiz kalacağından korkuyorum. Hani sana olan sevgimi aşkımı, gösteremediğimden şikayet ediyordun ya.. Haklısın belki de...Ve ben sana kendimi yeterince ifade edemiyorum. Oysa bende ki seni daha derinden bende yeni yeni keşfediyorum. İçimde daha bir büyüyerek ve kendime şaşırarak...Neden mi?Çünkü, kızdığımda sana olan sevgim azalır sanıyordum.Oysa tam tersi, her gidişimde daha çok özleyerek ve seni aslında ne kadar çok sevdiğimi anlayarak dayanamayıp geri dönmüştüm her seferinde. Sen, benim vazgeçemediğim tek sevgilimdin. Sevgili olsaydın sadece belki daha kolay olurdu çekip gitmek. Çok daha fazlasıydın..Herşeydin...

Sevgilim, arkadaşım, dostum, ailemdin.İllede sevginin tarifini istiyorsan benden, ben seni koşulsuz sevmiştim.Daha ilk günden kendime söz vermiştim, sen benden vazgeçmediğin sürece senden asla vazgeçmeyecektim.Allah'ın lütfettiği sürece o nefesi birlikte alıp, birlikte verecektik.Hatırlıyor musun birgün(söz verelim hiç ayrılmamak için)demiştin ve ben o gün sana verdiğim sözü hiç unutmadım.
Biliyorum, annemin pamuk prensesi olarak gelmedim sana.Bende senden önce, yalnızlıktan, yalancı dostluklardan, güvendiğin insanlar tarafından yarı yolda bırakılmalardan vs yollardan geçerek, kendimce bunların bedelini ödeyerek çıkmıştım senin karşına.Ama hiç pes etmedim, kendime inandım..Tüm bunlara rağmen insanlara olan güvenimi kaybetmemeye çalıştım.Elbet vardı bir yerde düzgün insanlar, beni anlayacak, dostluğumun dürüstlüğümün karşılığını verecek..Yanılmamıştım işte.

Sen, hiç beklemediğm hiç ummadığım bir anda çıkıvermiştin karşıma.Oysa sen uzun zamandır hep vardın.Kişiliğine, duruşuna, karakterine, yaşama hırsla sarılmana, kötü olduğun anlarda bile hayatla dakga geçer gibi inadına(bomba gibiyim)demene hayran olmuştum farkında olmadan.Belki de biraz birbirimize benzeyen yanlarını sevmiştim o zamanlar.Oysa saygı duyduğum bir dostumdun benim sadece o zamanlar.Kaldı ki, erkek arkadaşlığa pek sıcak bakmayan ben, en önemli sırlarımı seninle paylaşır hale gelmiştim.Fikirlerin düşüncelerin benim için önemliydi ve ben daraldığım kimi anlarda seni arar, sana anlatırdım.Bu benim için çok özeldi ve ilkti.Gülüşüne, ellerine bile hayran olmuştum.Şimdi ise, sen benim kahramanım olmuştun.
Her yeni güne seninle uyanmak çok özel.Çünkü sen varsan, benim için o günü yaşamak için bir sebebim var, yarına umudum var.Sabahları yanından kalkarken bana sarılman, yarı uykulu halinle gözlerime bakman, muhteşem birşey biliyor musun?Seninle bütün gün hiçbirşey yapmadan oturmak, sohbet ederken çayımızı yudumlamak bile dünayalara değer.

Biliyorum ki, en az sende benim kadar tüm bunlardan keyif alıyorsun ve işte bunu bilmek daha güzel. Sadece şunu bil...Seni gerçekten herşeyden çok seviyorum.Eğer bunca sevmeseydim sayısız kez denediğim gitmelerimde elbek birinde dönmemeyi başarırdım.Her ayrılık, seni daha çok yakınlaştırdı bana.Ve sen şunu biliyorsun ki, yaşamayı senden daha çok sevmiyorum.Sen varsan nefes alıyorum, hayatı sevmeyi yeni yeni seninle öğreniyorum sevgilim.Sana verdiğim sözü tekrar ediyorum şimdi.

Bana hala inanıyorsan, emin ol herşey çok daha güzel olacak.Seni bulmuşken bir kere daha kaybetmek istemiyorum.Seni çok seviyorum, güzel yüzlü çocuk ruhlu duygusal koca adamım.Ve, seninle bir ömür boyu yaşlanmak için tanrının huzurunda sana söz veriyorum.İnsan hayatında kaç kere böyle güzel ve sonsuz sevgiye sahip olabilir ki?Üstelik biz bu şansı yakalamışken, kıymetini bilmek lazım..Ve ben artık bunun farkındayım..Yarından sonra yepyeni bir hayat bizi bekliyor.Dilerim böyle mutluluk, bunu hakettiğine inanan her güzel insanın başına gelir..Elimizdeki değerlerin kıymetini bilelim, çok geç olmadan.Seven, sevilen tüm kalplere, sevgiler.....