Seninle bir dakika!

Sevişme çabamız şöyle başlar.
Gözlerinde ararım daima, ilk önce kendimi, her zaman her mekan, heyecanla, kaygıyla karışık...

Buldu isem gözlerinde kendimi, sonra dudaklarında ararım beni, patlamış incir dudaklarında...
Böyle başlar sevişmemiz...

Buldu isem dudaklarında gözlerine dönerim, gözlerindeki koyu kahverengi çılgın ışıklara, o bana çapkın ışıklara sonra saçlarındaki kömür karasına, Akdeniz'in öbür uçundan çingeneliğine...

Sonra yine dönerim patlamış incir dudaklarına. Sonra hızla o narin ellerine nazar boncukları çizdirdiği parmak uçlarına bi göz atarım. Ellerindeki ritme heyecanının ritmine...

Sonra durulur günaydın diyebilirim bulmuşsam kendimi gözlerinde dudaklarında, ellerinde, saçını savuruşunda... Bir değişik sarhoşluk veren haliyle günaydın der, sol yana yatırarak yüzünü, yavaşça ışıl ışıl gözleriyle süzerek... öyle devam eder sevişmemiz..

Sonra hemen döner, dönmesini beklerim ondan önce döndüğüm yere... Gecikirse telaşlanırım, gerilirim, sabırsızlanırım hatta voltaya çıkarım.

Gelir. Nefes nefese; sarılır, sarılırız.. Sımsıkı. O an o günün ilk nefesini alırım aslında, kokusunu tüm gözeneklerime çeker yapıştırmaya çalışırım; saçlarının arasından ılık boynundan.

Sonra sonra, geçer karşıma salınarak oturur, göz kapaklarımı kırpmaktan korkarım. Gözleri ışık ışık bakar durur, bakar, durur, bazen kömür karası saçlarına gider elleri, savurur onları...

Bazen kolları havada kalır bakar durur saçlarından, gözleri ışıl ışıl, sonra bırakır gider. Kokusu kalır, reyhan, ceviz, yasemin, tarçın, bir de ben kalırım bir de kendim... Kafdağının ardında...