Sensizlikten

En ücra köşesini dönüyorum sevdanın.
Ve geceyi aydınlatan sokak lambalarının etkisi kadar artık umudum.
Azalan herşey, sensizlikten.

Beyaz geçiyorum kaç zamandır siyahlarımın üstünden
Tuhaf hüzünlü bir ton boğuyor umudumu
Adeta dokunsalar ağlayacak yağmur bulutu bu
Grileşen herşey, sensizlikten.

Ben hala susuyorum seni
Ve hala gizli öznesisin yüreğimin yüklemi belli
Adı konmamış bir bebeksin dilimde sen
”Sır” dediğim herşey, sensizlikten

Sustuğumu yaşıyorum nicedir
Seni
Belli ki seni yazdıkça yaşıyorum ben
Kindarlaşıyor mısralar bazen, aldırma
Kalemin sana nefreti, sensizlikten. 

Serap ERSOY (Ruhum Güneşten)