Serçe

Yağmur yağıyor... Azda olsa fırtına sayılabilecek bir rüzgar var dışarıda... Alt üst ediyor sokaklarda erken düşen yaprakları... Kara kara bulutların üstünde bembeyaz ışıkları ile dans ediyor şimşekler... Uzaklardan, çok uzaklardan gök gürültüleri geliyor... Boğuk boğuk gelen bu sesler hafiften insanın içini daraltıyor... Pencereden seyrettiğim bu manzara ile hafif melankoliye dalmışım... Uzaklara, gerilere gelişler gidişler yaşıyorum..

Tam o anda bir kuş konuyor camın önüne... Serçe bu... İçim acıyor… Onu sahipsiz ve ıslak görüyorum önce... Daha doğrusu düşüncemde öyle sanıyorum... Cam aynalı... O beni görmüyor, bense ona cam kalınlığı mesafesinde yakınım... Hatta camın arkasından başını okşuyorum... Buda diyorum benim gibi, melankoli denizinde yüzüyor...

Sonra kendisine baktığını görüyorum camın aynasında... Gözlerini görüyorum... Sanki gülüyor, mutlu olduğunu anlıyorum... Kafasına düşen damlayı mağrur bir kafa sallayışla savuşturuyor... Yağan yağmuru, esen rüzgarı, çakan şimşekleri mutlu seyrediyor... Bunu anlıyorum o an... O yaşamın içinde, yaşamdan ıslanıyor ve umurunda değil ıslanmak... O mutlu...
Galiba mutluluk doğallığınla yaşamın içinde yaşamak... Islanmak yaşamdan…