Sevgili MB ailem

Bugünlerde oturma odamızdaki bilgisayarımın yanına çok nadir gelebiliyorum. Öyle bir koşmaca içindeyim ki...Yazmak istediğim pek çok şeyi erteliyorum. Bazen de neyi yazmak istediğimi unutuyorum. Bilgisayarımı açtığımda da sürekli başında oturamıyorum. Sözün özü; zaman fukarasıyım bu aralar.

Bayram nedeniyle yolladığınız zarif kutlama mesajlarına teşekkür yazmak istedim az önce. Farkettim ki, hepsine tek tek cevap yazamayacağım. Yazsam bile yeterince aktaramayacağım duygularımı. Çünkü cevap vermiş olmak için yazmak istemiyor, bunu da doğru bulmuyorum.

Bir yılı aşkındır buradayım. Kiminizin yazısıyla güldüm, kiminizin yazısıyla üzüldüm. Zaman oldu, yüreğinizi sanki avucumun içinde tuttum. Zaman oldu 50 yıl önce benimle aynı mekânı paylaşan bir ağabeye rastladım.

Ülkemin değişik şehirlerinde ve yurt dışında yaşayan, aynı duygu ve fikir birliği içinde olan insanlara en çok MB ailesinde rastladım. 8 yıllık internet kullanıcısıyım. Bu zaman diliminde sayısız site tanıdım, kimine üye de oldum. Ama, itiraf etmeliyim ki, sadece burada bir ailenin üyesi gibi hissedebildim kendimi.

Üzüldüğümde beni avutan yorumlar yazdınız. Mutlu olduğumda paylaştınız. Tiryakisi olduğum MB yazarları oldu. ' Acaba bugün ne yazmış? Uzun zamandır yazmadı, tatsız bir durum mu var acaba? ' diye merakla bekledim sizden gelecek cevapları.

Pek çok gazetenin köşe yazarlarına değişmeyeceğim yazarlar var MB ailesinde. Evet, kuşkusuz ailem gibisiniz. İyi ki buradasınız, buradayım. Bayramımı kutlamak için yolladığınız mesajlarınıza tek tek cevap veremediğim için özür diliyorum. Hepinizin bayramını, çocukluğumdaki bayramların coşkusuyla kutluyor ve en sevdiğim dileği yazmak istiyorum; dünlerinizi, bugünlerinizi yarınlarda aramayın!