Sevgili Mustafa Kemal Atatürk,

Siz hep değerliydiniz, boşuna değildi hiç kahraman oluşunuz, oturulan yerden vatan kurtarılamıyor, Cumhurbaşkanı oluşunuz da öyleydi, bir cumhuriyet kurmak her babayiğidin harcı değil, sizi hiç üzmek istemem ama dinamit dolu vatan topraklarının altı, biliyor musunuz?

Yok, üç-beş bomba, efendime söyleyeyim, sekiz-on mermi değil demek istediğim, topraklarımız satıldı, işleyen tüm sektörlerimiz el değiştirip yabancılara geçti, hala da satılmaya devam ediliyor, yerine fabrikalar, iş alanları kurulmadan ya, demek istediğim yine de o değil!...

Türkiye Cumhuriyeti’nin altında dinamit var Paşam!

Yok… N’olur söylemeyin, biliyorum, her bir karış toprakta kaç canın kanı var!

Her bir fabrika ne çabalarla oluşmuştu, ne amaçlara hizmet edecekti, çalışacaktı fabrikalar, üretilenler satılacak, çalışanlar iş-aş bulacak, halk bez alacak, çocuğuna zıbın, gelinine gecelik dikecekti…

Topraklarda yetişen ürünler işlenecek, halk beslenecek, fazlası ihraç edilecekti…

İhracattan gelen gelirle yeni fabrikalar açılacak, istihdam sağlanacak, halk karlı çıkacaktı!...

Yabancı istilasındayız aslında bir anlamda bizler şu anda, bize ait fabrikalar satıldı, satılıyor, topraklar keza, biliyorsunuz, bahsetmiştim bir ara, son dönemlerde başbakanımıza da bir haller oldu…

Biliyorsunuzdur elbette, pek sevmezdi kendileri sizi, ama ne olduysa oldu Davos sonrası sizinle, artık bilemem, kendi inisiyatifiyle mi, destekleyenleriyle mi, bir tutulma gibi bir çaba oldu!

Ne alakaysa artık!...

Sizin vecizi sözleriniz, salt biz Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarına değil, evrensel anlamda ışık tutarken, bir haberle gülmekle ağlamak arası kalakaldım birden…

Gümüşhane’de bir ilköğretim okulunun duvarında bir yazı varmış, yazı başbakanın imzasını taşıyormuş ve şöyle diyormuş:

“Vatan millet, bayrak konusundaki hassasiyetinizi bilen bir kardeşinizim. Bundan dolayı da diyorum ki, Gümüşhane’mizi çok daha farklı bir şekilde imar edeceğiz”

Şu vecizi söze bir bakar mısınız sevgili Mustafa Kemal!

Yok… Üzülmeyiniz ne olur, bu halde kalmayacaktır elbet bu vatan!

Evet, İran’a özenen kişiler yok değil elbet, neden özeniyorlarsa, hatta kadınlar da, hele ki onları anlamak hiç mümkün değil! Yani, gönülleri, kafaları çelinmiş, tamam da, başlarına gelecekleri nasıl olur da tahmin edemezler, nasıl olur da yok olayım isterler?

Yoklar mı ki onlar gerçekte?

Varlıklarından bihaberler herhalde…

Neyse… Rahatınızı bozdum az buçuk, görüyorsunuz, öyle bir ileriyi görmüş ve öyle öğütlerde bulunmuşsunuz ki, öngörüleriniz yaşanıyor Atam, öğütleriniz aklımızda!...

Lütfen dinlenmenize devam ediniz, bizler var oldukça yok olmayacaktır bu vatan!

Ama, yine de ışığınızı bizden esirgemeyiniz, zorlu günler geçiriyoruz vesselam…

En derin sevgi ve saygılarımla,

Gülgün Karaoğlu
Türkiye Cumhuriyeti Vatandaşı

Şubat,21/09