sevmek

Saygılı sahiplenmek midir aşk. acılı sahiplenmek mi. yargılayarak. üzerek sahiplenmek mi. Ya da en güzeli

çıkarsız sahiplenmek olmalı sanırım. Bilemedim. Ya da hiç sahiplenmeden gelişine mi yaşamalı. Ama o zaman da  aşk olmazdı adı.

Giden hep rahat aşktan, kalansa hep acılı sanırım. Hiç gitmedim ki bileyim. Ama gideni bırakmayı öğrendim. Yüreğimi kanırta kanırta öğrendim bırakmayı. Gidene huzur vermeyi. kalıp acımı yaşamayı öğrendim. Acılarım öğretmenim oldu,rehberimse yüreğim.

Anlatamadım sevdiğimi, ya da anlamak işine gelmedi. Belki o da gitmek için gelmişti yüreğime, geldi beni AŞK tan uçurdu, en tepeden bıraktı aşağıya, darmadağın edip gitti.. Kartal da avını en tepeye bırakıp oradan aşağıya bırakırmış ya hani. Tam da böyle oldu işte. Bir müzik dinlersin. bağlamanın en ince telinin feryadı yarar geçer yüreğinin en hassas telini. Bir roman okursun, sanki seni anlatır romanın kahramanı, bir hikaye dinlersin, kendini bulursun en acı dramın içinde. Ağıtları senin içindir türkülerin sanki. Kanaya kanaya, avaz avaz ağlarsın içinden. Ne gözyaşını akıtabilirsin, ne acını dillendirebilirsin.

anlatamamışsındır ona olan ihtiyacını. O yoksa senin de olamayacağını, onsuz nefes alamayacağını, hayatının merkezinde onun olduğunu anlatamamışsındır demek ki. Acaba sen mi anlatamadın yoksa o mu anlamak istemedi bilemezsin. Hep bir muamma bu ama lar işte.

gidince mutlu mu oldu acaba, beni hiç düşünüyor mu, o da acı çekiyor mu, yaşıyor mu, nefes alabiliyor mu.... bilemiyorsun. Ama gidene izin vermek gerekiyor bunu bilyorum. Gittiği yerde mutlu olmak istiyordur belki.

Hayatını gelişine yaşayacağım artık, mutlu geliyorsa mutlu, acı geliyorsa acı..BU hayat madem ki yaşanacak o zaman yaşayacağım. Ölmek isteyince ölemiyor insan, öyle kendimi yok etmek gibi becerilerim de yok zaten. Benimki sadece zaman doldurmak artık. Mutluluk anları kısacık ayraçlar hayatımda. 

Sen gittiğinden beri ben bu kafadayım . Araftayım. Ama en çok ta üzgünüm.

Haksız yere suçlamaların, belden aşağı vurmaların, itham edip yargısız infazların, kayboluşların, dibe vuruşların. Hepsi ne çok yormuş ve üzmüş beni. Oysa ne kadar saf, ne kadar çıkarsız sevmiştim ben seni. Neden???

Gitmek gerekir bazen, ya da gideni bırakmak. Acıta acıta, kanırta kanırta yaşasan da bırak gideni istiyorsa.

Sana kalan kocaman bir tanlızlık olsa da..